İttihatçı Rûhu

Bahâra geç kavuşur, sevgilim, büyük dağlar!

Aman avcı, vurma beni..

Bir gönül hikâyesi anlatırdı gözlerin.

Kendini bulursun, kalbime girsen.

Ne kadar nârinsin, güzelsin bilsen.

Kirpiklerinin gölgesi güllerle bezenmiş..

Meftûnun oldum ey vech-i ahsen.

Rabbin bana bir nimeti varsa, o da sensin.

Yüzüm şen, hatıram şen.

Yalnız benim ol, el yüzüne bakma sakın sen.

“Ben büsbütün başka bir adam oldum.”

Anlatayım hâlimi dil-dâre ben. (Münir Nurettin Selçuk)

Şen gözlerine neş'e veren bir çiçek olsam.

Dün kahkahalar yükseliyorken evinizden.

Süzüp, süzüp de, ey, melek, o, çeşm-i, nîm-hâbını. (Münir Nurettin Selçuk)

Bilmem kaç yıl aradım, seni bulana kadar. (Münir Nurettin Selçuk)

Gün kavuştu, su karardı..(Münir Nureddin Selçuk)

Kimler geldi kimler geçti, otlar sarmış bu bahçeden.

Türk, beklenendir.

Beni sevdiğin zaman, o benim işte.

Allah’ına sığınanlar karanlıklardan kurtulur.

Ey şehîd oğlu şehîd, isteme benden makber..

Mümkün mü unutmak güzelim neydi o akşam

Nar tanem, nur tanem, bir tanem.

Sevdâma inan, kalbime bir lâhzada aktın.

Canımın yoldaşı ol, gönlüme bin neş'e bırak.

Seni sevmek, sana yanmak, senin olmak dileğim.

Bunlar 1. İhanette yaşananlar.

Ezelden âşinânım ben, ezelden hem-zebânımsın

Dizlerine kapansam, kana kana ağlasam.