FarsiVerse

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه؟

چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیز هوش

جانا نظری که دل فگار است

بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود

ساقی قدحی شراب در دست

عراقی بار دیگر توبه بشکست

خداحافظ ای مکنت و ملک و مال

در هوایت بیقرارم روز و شب

ای صبا گر بگذری بر زلف مشک افشان او

سرمست در آمد از خرابات

بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟

تا بود بار غمت بر دل بیهوش مرا

سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند؟

حیرتست این کوی و یاران را صلا باید زدن

با من صنما دل یک دله کن

در راه خدا بسی دویدیم

دم بدم دم از ولای مرتضی باید زدن

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم

خلقهای خوب تو پیشت دود بعد از وفات

بر نور شمع رویت پروانه ای حقیرم

خداوندا بده عمری درازم

عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست

گر دست رسد در سر زلفین تو بازم

دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من

در خرابات مغان گر گذر افتد بازم

ز حیلت سازی نفس صلاح اندیش می ترسم

زاهد از پای خم باده چه سان برخیزم؟

مژدهٔ وصلِ تو کو کز سرِ جان برخیزم