''SHTATE BILBILAT" - POLIFONIKE DYZANSHE TË VERIUT (KËRÇOVA, DIBRA)

«...Ore, dimnin t’on-o e bojshin verë,
'n-e fushë e mole na i bojnë jeshil-e,
e gjyth dynjòn e bojnë telbir-e.
Ore, se në e bojnë s’e bojn veç per mu'-e,
se arshikja më oshtë martò-e
se arshikja më oshtë martò-e.
Ore, mori arshike gjete-o belànë
p'se s'më prite t'a çojmë sevdanë.
Ore, arshike mori e shkretë,
p'se s’më prite nja dy-tre vjet-e
p'se s’më prite nja dy-tre vjet-e.
Ore, në mos tre vjetë veç një motmot-e,
n-e t’i bonjim vorret nj’ata njat-e
n-e ti bonjim vorret nj’ata njat-e.
O nj’ata njat t’u lojmë penxhere,
'n-e sa të shohim lule pranvere
sa të shohim lule pranvere.
Ore kush të shtini me na nda-e,
mos i pushofte zemra tue qa-je
por si shì në mol tue ra-e».
Polifonia dyzanshe e Veriut ruhet mirë në disa vise qendro-lindore të vendit: në DIBËR e Peshkopi brenda Shqipërisë, në Kerçovë, Tetovë, Gostivar e Dervend të Shkupit në Maqedoni, si dhe në Kaçanik te Kosovës, etj. - Në viset më të izoluara malore veçohet mënyra "e patemperuar", dhe në shumicën e fshatrave dallohet mënyra "tonale eolike". - Këngët polifonike dyzanshe të viseve qendro-lindore këndohen nga burrat dhe gratë. Gratë këndojnë në dy zëra me përcjellje të veglave muzikore, duke i lëvizur të dy zërat. Ndërkaq burrat këndojnë pa përcjellje instrumentale, me bordun, pra zëri i dytë është kryesisht i fiksuar në një ton. Gratë përdorin edhe disa mënyra tonale më të vjetra se burrat, kurse repertori është pak a shumë i njëjtë. - Këndohen edhe me më shumë zëra njësoj si 'dyzanshet', por mënyra kryesore është ajo 'dyzanshe'.