لوح نصیر

﴿ هو البهيّ الأبهی ﴾
بنام خداوند يکتا عزّ توحيدُه و تفريدُهُ * قلم
اعلی لازال بر اسم احبّای خود متحرّک و جاری و آنی
از فيوضات لابدايات خود ممنوع و ساکن نه *
و نسيم فضليَّه از مکمن احديّه بر کلّ اشياء در کل حين
در هبوب بوده و خواهد بود * فتعالی من هذا النّسيم
که أقرب مِنْ حين محجوبان حجبات غفلت و خمود را
بمقرّ قدس وحدت و شهود کشاند * و عليلان صحرای
جهل و نادانيرا اقرب مِنْ لَمْحِ البَصَرْ بمنظر اکبر که
مقام عرفان مُنزِل بيان است رساند * سبل هدايتش
از هيچ سالکی مستور نشده * و طرق عنايتش از
هيچ قاصدی ممنوع نگشته * و لکن چگونه نسايم
عنايت سبحان محتجبان وادی حرمانرا أخذ نمايد مع
آنکه از نسيم قدس الهيَّه در گريزند و با جمال عزّ
صمدانيّه در محاربه و ستيز * لحاظ اللّه در فوق رؤس
ناظر و احدی بآن ملتفت نه * و ملکوت اللّه ما بين يدی
مشهود و نفسی بآن شاعر نه * بسا نسايم رحمن که از
مکمن عزّ سبحان در سحرگاهان بر محتجبان مرور
نموده و کلّ را در غفلت از جمال منّان بر بستر نسيان
غافل يافته و بمقرّ عزّ فردوس اعظم که يمين عرش
ربّانی است راجع گشته * هرگز فيض از مکمن
جودم منقطع نشده * و فضل از مخزن کرم مسدود
نيامده * يد رحمت منبسطه‌ام بسی مبسوط و محيط
و در قبضه اقتدارم کلّ اشياء مقبوض و اسير و لکن
اين فضل لانهايه و کرم لا بدايه کسانيرا اخذ نمايد
که در ظلّ تربيتِ بيَده ملکوت کلّ شئ در آيند
و در فضای روحانی سَبَقَتْ رحمتهُ کلَّ شئ مقرّ نمايند *.....................

حضرت بهاالله