Ομιλία στην Βουλή 23.07.25

-Πριν από ένα χρόνο με τυμπανοκρουσίες και αργότερα με αναφορές στα εύσημα που πήρατε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις βελτιωτικές μεταρρυθμίσεις ως προς την ποιότητα του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, ψηφίσατε μία διάταξη που για πρώτη φορά έδινε την δυνατότητα στους ανώτατους δικαστές να συμμετέχουν στην επιλογή της ηγεσίας τους. Και είχατε πει ότι αυτό αποτελεί τεράστια θεσμική τομή. Μεγάλα λόγια, αντίστοιχα με αυτά που έλεγε ο κύριος Φλωρίδης όταν συνέκρινε τον εαυτό του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο νομοσχέδιο για τον νέο δικαστικό χάρτη.

-Εφαρμόστηκε λοιπόν αυτή η διάταξη που δίνει τη δυνατότητα στους ανώτατους δικαστές να ψηφίζουν για να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής της ηγεσίας τους. Και υπήρξε ένας ανώτατος δικαστής που αναδείχτηκε πρώτος με 53 ψήφους, ο κ. Βενιζελέας.

-Πριν από ενάμιση χρόνο υπήρξε μια μεγάλη συζήτηση σε σχέση με μια δικαστική απόφαση που αφορούσε τα δικαιώματα των servicers στην περίπτωση της αναγκαστικής εκτέλεσης. Αυτή η συζήτηση έφτασε τελικά στον Άρειο Πάγο.Εκεί, ο Άρειος Πάγος με μία πρωτοφανώς ταχύτατη διαδικασία κατέληξε σε μία δικαστική απόφαση 56-9 υπέρ των sevicers. Ο κύριος Βενιζελέας σε αυτή την υπόθεση ήταν επί της ουσίας αυτός ο οποίος τράβηξε επάνω του την μειοψηφία υπέρ των δανειοληπτών και εναντίον των servicers. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος εξελέγη πρώτος μεταξύ των συναδέλφων του. Και τι κάνατε εσείς κατά την επιλογή των νέων αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου; Τον παραλείψατε για τρίτη φορά. Ο κύριος Βενιζελέας είναι ένας δικαστής με βαθιά καθ' ομολογίαν γνώση του νόμου. Δεν έχει τίποτα που να τον βαραίνει κατά τη διάρκεια της δικαστικής του θητείας, παρά μόνο το γεγονός ότι σε μία απόφαση στην οποία η κυβέρνηση απαίτησε σχεδόν από τον Άρειο Πάγο να επισπεύσει υπέρ των servicers, αντιτάχθηκε στην άθλια πολιτική της. Και γι΄ αυτό τον παραλείψατε.

-Στην πραγματικότητα, αυτή η τεράστια θεσμική τομή, την οποία κάνατε ένα χρόνο πριν, ήταν μια τρύπα στο νερό. Το μόνο που υπάρχει είναι η απογυμνωμένη εξουσία της κυβέρνησης, να αποφασίζει, να διατάζει, να απαλλάσσει αναλόγως με τα δικά της συμφέροντα. Δώρο στα funds ήταν η παράλειψη του κ. Βενιζελέα κατά τη διαδικασία επιλογής των νέων αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου. Δώρο στα funds είναι και το σημερινό νομοσχέδιο. Είναι ένας από τους κύριους γνώμονες της πολιτικής συνολικά και της νομοθέτησης σας. Η εύνοια προς τα funds, η διευκόλυνση των funds, η διευκόλυνση των πλειστηριασμών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο.

-Ως προς το νομοσχέδιο: περιορισμός των λόγων ανακοπής κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης. Απελευθέρωση της αρμοδιότητας των συμβολαιογράφων. Επί της ουσίας, η συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων θα μεταφέρονται από τους κατά τόπους συμβολαιογράφους σε συμβολαιογράφους της Αθήνας, μακριά από τον τόπο κατοικίας του οφειλέτη.

-Πώς θα προστατευθεί όμως ο οφειλέτης όταν όλη η διαδικασία θα έχει μεταφερθεί στην πρωτεύουσα; Όλη η λογική του νομοσχεδίου σε ό, τι αφορά τα ζητήματα της αναγκαστικής εκτέλεσης είναι η διευκόλυνση και η επιτάχυνση της ολοκλήρωσης των πλειστηριασμών με περιορισμό των δυνατοτήτων του οφειλέτη του καθ΄ου να προστατευτεί με βάση τα μέχρι σήμερα δικονομικά και ουσιαστικά του δικαιώματα.

-Απέναντι στα επιχειρήματά μας αναφορικά με τον περιορισμό των λόγων ανακοπής, με την απελευθέρωση της αρμοδιότητας των συμβολαιογράφων, με τον επαναπροσδιορισμό για να επιταχυνθούν οι υποθέσεις, οι οποίες λόγω της κατάργησης προστασίας της πρώτης κατοικίας που κάνατε με τον Πτωχευτικό κώδικα, στην πραγματικότητα καταλήγουν σε πλειστηριασμό, αναρωτιέμαι ποιο είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης που λέει ότι δεν προστατεύει τα funds, αλλά τους οφειλέτες;

-Μέσα σε μια συνθήκη γενικευμένης στεγαστικής κρίσης, το 50% του διαθέσιμου εισοδήματος των λαϊκών νοικοκυριών πηγαίνει στην στέγη. Έχουμε λοιπόν έκρηξη στα ενοίκια, εκτόξευση των τιμών των ακινήτων. Όλες αυτές οι εξελίξεις δεν σχετίζονται με αυθόρμητη τάση της αγοράς. Διότι στην πραγματικότητα έχουμε μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, έχουμε μείωση του πραγματικού μέσου μισθού σε σχέση με τον πληθωρισμό. Επομένως έχει να κάνει αφενός με τη μειωμένη προσφορά και αφετέρου με συγκεκριμένες πολιτικές της κυβέρνησης, οι οποίες έχουν ως στρατηγική επιλογή την ενίσχυση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και των πλουσίων.