เวรกรรมขโมยข้าววัด

"ลุงแฉมเป็นคนตระหนี่
" วันๆ ไม่เคยทำบุญ แต่ชอบมาอาศัยวัดกิน
"ทุกครั้งที่มีงานบุญ เขาจะแอบเดินอ้อมไปทางหลังโรงครัว
...แล้ว ขโมยหม้อแกง กลับบ้านไปกินคนเดียว
“ลุงแกคิดในใจว่าหม้อแกงวัดอร่อยดี"
"แต่ไม่ต้องใส่ซองก็ได้ กินฟรีสบายใจ”
"เขาพูดเอง ยิ้มเอง อย่างภูมิใจ
"หลวงพ่อจ้อยรู้...แต่ไม่เคยว่าอะไร
"กลับพูดกับยายหมูว่า
“คนบางคนไม่ทำบุญ...แต่จะได้บุญจากวิบากกรรมแทน”
"วันหนึ่ง วัดจัดงานใหญ่ "
"ยายหมูทำหม้อแกงถาดพิเศษ"
" ใส่น้ำตาลเยอะเป็นพิเศษเพื่อถวายพระ
"แน่นอน...ลุงแฉมแอบขโมยไปกินตามเคย
"กลางดึกคืนนั้น"
" ลุงแฉมปวดท้องจนดิ้น น้ำตาไหลพราก...
"ตื่นเช้ามา เขาเล่าให้คนฟังว่า “
"เมื่อคืนเจอหลวงพ่อจ้อยมายืนหัวเราะอยู่ปลายเตียง…”
"ทุกคนงง — “ก็หลวงพ่อจ้อยยังอยู่ดีนะ”
"แต่ลุงแฉมชี้ไปที่รูปหลวงพ่อที่แขวนอยู่
“ไม่ใช่หลวงพ่อจ้อย...ที่แกชี้เป็นหลวงพ่อองค์ก่อน ที่มรณภาพไปนานแล้ว”
ตาแฉมคิดในใจว่างั้นพระที่เห็นเมื่อคืนก็เป็นวิญญานของท่าน
หลังจากนั้นตาแฉม ก็ไม่กล้าเอาอาหารจากวัดไปกินอีกเลย