《泼水成亲》 "พั๊วจุ้ยเส่งชิง"

นายช่างตัดเสื้อผู้มีลูกสาวสวยย่อมต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดา ทุกคราที่จะออกไปทำธุระนอกบ้านเป็นต้องสั่งย้ำนักย้ำหนามิให้รับงานชายหนุ่มแปลกหน้า ประตูหน้าต่างให้คอยปิดให้เรียบร้อย..วันนี้ก็เช่นกันแถมด้วยใช้ให้ลูกสาวนำผ้าที่ลูกค้านำมาตัดเสื้อไปแช่น้ำและตากไว้เพื่อรอเขากลับมาจะได้ตัดเย็บ..

อาค่าเมื่อแช่ตากผ้าเรียบร้อยจากบนบ้าน จึงได้นำน้ำในกาละมังนั้นสาดทิ้งลงเบื้องล่าง มิคาดขณะนั้นบัณฑิตยากไร้ผู้หนึ่งเดินผ่านมาพอดี จึงถูกน้ำนั้นสาดเข้าเต็มตัว เปียกปอนอีกทั้งอากาศหนาวเย็น จะเดินทางไปพบสหายท่องบ่นตำราก็มิได้ แถมยากไร้ไม่มีเสื้อผ้าหลายชุดพอจะเปลี่ยนได้ อาค่ามิรู้จะทำประการใด จึงได้เชิญเขาเข้าบ้านแล้วนำชุดของลูกค้าที่สั่งตัดไว้ให้เขาเปลี่ยนชั่วคราว ส่วนเสื้อชุดที่เปียกนั้น ทั้งสองช่วยกันนำไปอังไฟให้แห้ง เจ้ากรรม ต่างมัวชำเลืองแลกันไปมา เผลอไผลทำเสื้อไหม้ไฟ อาค่าจึงอาสาปักชุนซ่อมแซมให้ เมื่อเสร็จเรียบร้อย ขณะชายหนุ่มกำลังจะเปลี่ยนเสื้อคืนให้นั้น มิคาดช่างตัดเสื้อกลับบ้านพอดี

แม้นหนุ่มสาวทั้งสองจะบริสุทธิ์ใจมิได้กระทำการใดอันมิควร แต่ก็ยากที่จะอธิบายให้ช่างตัดเสื้อเข้าใจในสถานการณ์ อาค่าจึงได้ซ่อนตัวชายหนุ่มไว้ หาทางให้บิดาออกนอกบ้านไปซื้อสุรา ช่างตัดเสื้อเห็นอาการรุกลี้รุกรนของบุตรสาว บังเกิดความสงสัยแคลงใจยิ่งเห็นเสื้อที่ชายหนุ่มทิ้งไว้จึงพยายามที่จะจับตัวคนที่ซ่อนอยู่ในบ้านตนให้ได้ ท้ายที่สุดชายหนุ่มจึงต้องลงมาจากบนบ้าน ทั้งสองช่วยกันอธิบายเรื่องราวให้ช่างตัดเสื้อเข้าใจ

ก่อนจากไป บัณฑิตหนุ่มเจตนาทิ้งพัดของตนไว้ ซึ่งสองพ่อลูกต่างก็เข้าใจในเจตนานั้น....