گفتگوی عاشقانه مولانا و حافظ به روایت مهدی آرایی و مریم میرباقری

در این خوانشِ موسیقایی، مریم میرباقری غزلی از حافظ را دکلمه می کند و مهدی آرایی در پاسخ هر بیت حافظانه، شعری از مولانا را به لحن آوازی می خواند.
این گفتگوی عاشقانه در نهایتِ تناسبِ شعری، تنظیم شده است. امید آنکه طبع موزون علاقه مندان به شعر و عرفان را راضی نماید.

متن غزل حافظ و مولانا

حافظ؛
صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم؟
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم؟

مولانا؛
با من صنما دل یک دله کن
گر سر ننهم وانگه گله کن

حافظ؛
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

مولانا؛
مجنون شده ام از بهر خدا
زان زلف خوشت یک سلسله کن

حافظ؛
آنچه در مدت هجر تو کشیدم هیهات
در یکی نامه محال است که تحریر کنم

مولانا؛
سی پاره به کف در چله شدی
سی پاره منم ترک چله کن

حافظ؛
با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم

مولانا؛
زان زلف خوشت یک سلسله کن یک سلسله کن

حافظ؛
دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم

مولانا؛
ای موسی جان شبان شده ای
بر طور برو ترک گله کن ترک گله کن

حافظ؛
گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد
دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم

مولانا؛
ای مطرب دل زان نغمه خوش
این مغز مرا پر مشغله کن پر مشغله کن

حافظ؛
آن زمان کارزوی دیدن جانم باشد
در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم

مولانا؛
ای مطرب دل این مغز مرا پر مشغله کن پر مشغله کن

حافظ؛
نیست امید صلاحی ز فساد حافظ
چونکه تقدیر چنین است چه تدبیر کنم؟

مولانا؛
با من صنما دل یک دله کن
بر طور برو ترک گله کن
زان زلف خوشت یک سلسله کن