Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΕΟΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ "ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ"

οἷον τί θεὸς ἢ ἄνθρωπος ἢ σὰρξ ἢ ὀστοῦν;

Παρατηρούμε ότι θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την πρόταση σε δύο σκέλη:
Στο πρώτο συνδέεται η σχέση του Θεού με τον Άνθρωπο και
Στο δεύτερο συνδέεται η σχέση της σάρκας με το οστούν.

Ας ξεκινήσουμε από το τέλος, από την λέξη οστούν και να ακολουθήσουμε μία αντίστροφη πορεία, πηγαίνοντας προς την αρχή.

οἷον τί σὰρξ ἢ ὀστοῦν;

Αυτό σημαίνει ότι, αρχικά είναι απολύτως απαραίτητο να προηγηθεί η κατασκευή των ΟΣΤΩΝ του ανθρώπου, βάσει των οποίων θα σχηματιστεί ο σκελετός μας, ο οποίος θα στηρίξει, θα οικοδομήσει και να αναπτύξει το ΣΑΡΚΙΝΟ ΣΩΜΑ του ανθρώπου.
Δηλαδή χωρίς ΟΣΤΕΙΝΟ ΣΚΕΛΕΤΟ, δεν μπορεί να υπάρχει ΣΑΡΚΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ.

Αν προχωρήσουμε τώρα στην ανάλυση των δύο πρώτων λέξεων, μπορούμε να κατανοήσουμε αυτήν την μεγαλειώδη παρομοίωση:

οἷον τί θεὸς ἢ ἄνθρωπος;

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι είναι απαραίτητο να προηγηθεί η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΩΜΑΤΟΣ, διότι ανάλογα με τον τρόπο που θα το χρησιμοποιήσουμε, δηλαδή ανάλογα τις πράξεις μας, θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε και να αναπτύξουμε κατάλληλα το ΨΥΧΙΚΟ ΜΑΣ ΣΩΜΑ και προχωρώντας στην εξελικτική μας πορεία, να φτάσουμε ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΘΕΩΣΗΣ.

Δηλαδή η βασική προϋπόθεση για να γίνει κάποιος Θεός, είναι να έχει ολοκληρωθεί προηγουμένως σαν άνθρωπος!

Με άλλα λόγια, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που μας λέει ο Αριστοτέλης, είναι ότι το υλικό σώμα του ανθρώπου, αποτελεί κατά κάποιον τρόπο το «οστούν» δηλαδή τον σκελετό επάνω στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί το σώμα του Θεού!