Σ' ΑΓΑΠΩ ΤΑΣΟΣ ΦΡΑΓΚΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Το πραγματικό της όνομα ήταν Θεώνη Δρακοπούλου. Στούς καλλιτεχνικούς καί φιλολογικούς κύκλους ήταν γνωστή με το ψευδώνυμο Μυρτιώτισσα.

Γεννήθηκε ατά 1883 στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τις πρώτες της σπουδές έφθασε στην Αθήνα όπου και εγκαταστάθηκε με τους γονείς της. Της άρεσε πολύ τό θέατρο και γι αυτό γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έδειξε μεγάλο ζήλο για την τέχνη αυτή και σαν ευαίσθητη ψυχή που ήταν μπόρεσε να διακριθεί. Αργότερα έπαιξε στην «Νέα σκηνή» πού τότε (1901) ίδρυσε ό Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Εμφανίστηκε κυρίως σε ρόλους που απαιτούσαν ιδιαίτερη ικανότητα όπως π.χ. τα έργα του Σαίξπηρ.

Παράλληλα ασχολήθηκε και με την ποίηση με ιδιαίτερη επιτυχία. Για αρκετό διάστημα δίδαξε απαγγελία στο Ωδείο Αθηνών. Τις συνεργασίες της της έστελνε στα περιοδικά της εποχής «Νουμάς», «Παναθήναια» κ.α.

Το ποιητικό της έργο διακρίνεται για την ευαισθησία, το ρομαντισμό, τη λυρικότητα και την τρυφερότητα που διέθετε σα γυναίκα και ποιήτρια. Πολλοί την ονόμασαν «νέα Σαπφώ» και δικαιολογημένα κατέχει μια από τις πιο αξιόλογες θέσεις στη Νεοελληνική ποίηση. Έζησε πολλά χρόνια και πέθανε σε ηλικία 86 χρονών.

Εκτός από τα ποιήματα της που βγήκαν σε τέσσερες συλλογές έκανε και μεταφράσεις ελλήνων αρχαίων συγγραφέων, όπως π.χ. τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, καθώς επίσης και ξένων συγγραφέων. Ποιητικές συλλογές είναι: «Κραυγές», «Τραγούδια», «Κίτρινες φλόγες», «Τα δώρα της αγάπης». Εξέδωσε και μια «Παιδική ανθολογία».

Για όλη της αυτή την προσφορά τιμήθηκε με κρατικό βραβείο ποίησης που της δόθηκε τό 1940.

Αν υπήρχε στην Ελλάδα όπως σε κάποιες άλλες χώρες ο θεσμός των "εστεμμένων ποιητών" ή, ειδικότερα - πράγμα που θα ήταν και πιο ταιριαστό με τη γυναικεία φύση - των "εστεμμένων ποιητριών", αυτή την ώρα, ό ελληνικός πνευματικός κόσμος θα έπρεπε να στεφάνωνε την Κυρία Θεώνη Δρακοπουλου, που ανέβηκε στις πλαγιές του ελληνικού Παρνασσού με το χλωρό ψευδώνυμο Μυρτιώτισσα. Την καθιέρωσαν το γνήσιο λυρικό έργο της, το αναμφισβήτητο ποιητικό της πάθος, και τα ογδόντα χρόνια που της σμίλεψαν τη φυσιογνωμία της, της έδωσαν την ευκαιρία να δοκιμάσει όλες τις γεύσεις και όλα τα πιοτά της ζωής, από τα γλυκύτερα έως τα πιο πικρά (το πιο πικρό ήταν ό θάνατος του μονάκριβου παιδιού της, του Γιώργου Παππά, που λάμπρυνε με τα εξαιρετικά του προσόντα την Ελληνική Σκηνή)
Το ποίημα Σ' ΑΓΑΠΩ είναι ίσως το καλλίτερο ποίημα της και το αφιέρωσε, στον μεγάλο και μοιρόγραφτο έρωτα της ζωής της, τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη.