kozan.gr:Πραγματοποιήθηκετην Κυριακή 28/12,στο Αυγερινό Βοΐου, το παραδοσιακόέθιμοτης Γουρουνοχαράς

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου, στο Αυγερινό Βοΐου, το παραδοσιακό έθιμο της Γουρουνοχαράς, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και βαθιά ριζωμένα έθιμα της ελληνικής υπαίθρου, που συνδέεται άμεσα με τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων. αποτέλεσε μια ευκαιρία μνήμης και συλλογικής επιστροφής σε εκείνα τα χρόνια, όπου τα Χριστούγεννα είχαν τραγούδια, γέλια, ξεγνοιασιά και το χωριό γινόταν μια μεγάλη οικογένεια. Ένα έθιμο που, όπως τονίστηκε, αξίζει να διατηρείται και να αναβιώνει στις γιορτινές ημέρες του Δεκεμβρίου, τιμώντας την παράδοση και την ουσία των Χριστουγέννων.

Λίγα λόγια για το έθιμο της «Γουρουνοχαράς»

Η «Γουρουνοχαρά» υπήρξε παλαιότερα το μεγάλο γεγονός των Χριστουγέννων στα χωριά, καθώς την παραμονή ή τις ημέρες μετά τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης σφάζονταν τα γουρούνια, τα οποία οι οικογένειες εκτρέφανε με φροντίδα ολόκληρο τον χρόνο. Ήταν μια διαδικασία που δεν αφορούσε μόνο τη διατροφή, αλλά αποτελούσε μια πραγματική τελετουργία, με τη συμμετοχή όλων των μελών της οικογένειας. Οι άνδρες αναλάμβαναν το σφάξιμο και τον τεμαχισμό, ενώ οι γυναίκες συμμετείχαν στο βράσιμο και την προετοιμασία των προϊόντων, τραγουδώντας πανηγυριώτικα τραγούδια και κάλαντα. Το γουρούνι αποτελούσε βασικό στοιχείο επιβίωσης, αλλά και ένδειξη ευημερίας για κάθε νοικοκυριό, καθώς παρείχε κρέας, λίπος και προϊόντα που κάλυπταν τις ανάγκες της οικογένειας για ολόκληρο τον χειμώνα.

Η διαδικασία της σφαγής είχε έντονο τελετουργικό χαρακτήρα. Ο χώρος της αυλής καθαριζόταν επιμελώς, ενώ μετά τη θανάτωση του ζώου ακολουθούσε το θυμίαμα, για να «φύγουν τα κακά». Με πυρωμένο υνί καψάλιζαν το τρίχωμα, αφαιρούσαν το λίπος και στη συνέχεια προχωρούσαν στο προσεκτικό γδάρσιμο, ώστε το δέρμα να αξιοποιηθεί, ακόμα και για την κατασκευή τσαρουχιών.Τα παιδιά παρακολουθούσαν με αγωνία τη διαδικασία, περιμένοντας να πάρουν τη φούσκα του ζώου για να τη φουσκώσουν και να τη χρησιμοποιήσουν ως μπάλα – ένα από τα πιο αθώα παιχνίδια εκείνων των χρόνων.Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Από το λίπος παρασκευάζονταν η λίγδα και οι τσιγαρίδες, ενώ η λίγδα χρησιμοποιούνταν στο μαγείρεμα όλον τον χρόνο. Από τα υπολείμματα παρασκευαζόταν ακόμα και σαπούνι. Τα κόκαλα μαγειρεύονταν με τραχανά, τα αυτιά και τα πόδια γίνονταν πατσάς, ενώ το κεφάλι ψηνόταν στον παραδοσιακό φούρνο. Τα έντερα καθαρίζονταν προσεκτικά και μετατρέπονταν σε λουκάνικα, που ψήνονταν ή τηγανίζονταν, γεμίζοντας τις γειτονιές με μυρωδιές και γιορτινή διάθεση. Έτσι, κάθε οικογένεια εξασφάλιζε όλα τα απαραίτητα για το Δωδεκαήμερο και για τους κρύους μήνες που ακολουθούσαν.