AP LAW 84 ความผิดฐานอนาจาร คืออะไร

AP LAW 84 ความผิดฐานอนาจาร คืออะไร
ความผิดฐานอนาจาร คือความผิดที่ผู้กระทำได้กระทำต่อผู้เสียหายในลักษณะไม่สมควรในทางเพศ, การทำลามก, น่าอายหรือทำให้อับอายขายหน้าในทางเพศ โดยไม่จำเป็นต้องมีการสัมผัสเนื้อตัวผู้อื่นโดยตรงก็ได้ และไม่จำกัดว่าการกระทำอนาจารนั้น ผู้เสียหายจะเป็นหญิงหรือชาย และการกระทำความผิดฐานอนาจารจะต้องเกี่ยวกับเรื่องประเวณีหรือเพื่อความใคร่ ในส่วนของกฎหมายที่เกี่ยวข้อง จะอยู่ในประมวลกฎหมายอาญามาตรา 278 – 280
ในส่วนของมาตรา 278 นั้น จะเป็นกรณีการอนาจารแก่บุคคลที่อายุเกิน 15 ปี โดย ขู่เข็ญ ใช้กำลังประทุษร้าย โดยผู้เสียหายขัดขืนไม่ได้ หรือทำให้ผู้เสียหายเข้าใจผิดว่าผู้กระทำเป็นบุคคลอื่น โดยตัวอย่างการกระทำอันเป็นการอนาจารตามมาตรานี้ เช่น
1.กอดคอแล้วจับแขนผู้เสียหายลากเข้าห้องพักโรงแรม (ฎ.3953/2539)
2.โอบไหล่ผู้เสียหายทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน (ฎ.5694/2541)
3.ดึงกางเกงผู้อื่นหลุดออก (ฎ.985/2546)
4.จับผู้เสียหายถอดเสื้อผ้า (ฎ.1201/2559)
5.แอบตั้งกล้องถ่ายภาพใต้กระโปรง (ฎ.12983/2558)
6.เปลือยกายเข้าไปในบ้านผู้อื่น (ฎ.4066/2545)
7.กอด จูบ ลูบคลำ แตะเนื้อต้องตัวในทางไม่สมควร (ฎ.4024/2534)
8.กอดเอว จับมือ แล้วดึงแขนผู้เสียหาย (ฎ.4836/2547) เป็นต้น
ทั้งนี้หากการกระทำตามมาตรา 278 นั้นได้กระทำโดยใช้วัตถุหรืออวัยวะอื่นใดที่ไม่ใช่อวัยวะเพศล่วงล้ำอวัยวะเพศหรือทวารหนักของผู้อื่น ตามมาตรา 278 วรรค 2, กระทำโดยทำให้ผู้ถูฏกระทำเข้าใจว่าผู้กระทำมีอาวุธปืนหรือวัตถุระเบิด ตามมาตรา 278 วรรค 3, กระทำโดยมีหรือใช้อาวุธปืนหรือวัตถุระเบิด หรือกระทำโดยลักษณะเป็นการโทรมหญิงหรือชายในลักษณะเดียวกัน ตามมาตรา 278 วรรค 4 ผู้กระทำก็จะต้องรับโทษที่หนักมากกว่าการกระทำอนาจารตามมาตรา 278 วรรค 1
ในส่วนของมาตรา 279 จะเป็นการกระทำอนาจารที่ทำต่อเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี โดยการกระทำอนาจารตามมาตรา 279 หากเป็นกระทำต่อเด็กอายุไม่เกิน 13 ปี, กระทำโดยขู่เข็ญด้วยประการใด ๆ โดยใช้กำลังประทุษร้าย โดยเด็กนั้นอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ หรือโดยทำให้เด็กนั้นเข้าใจผิดว่าตนเป็นบุคคลอื่น, ใช้วัตถุหรืออวัยวะอื่นซึ่งมิใช่อวัยวะเพศล่วงล้ำอวัยวะเพศหรือทวารหนักของเด็กนั้น, กระทำโดยทำให้ผู้ถูกกระทำเข้าใจว่าผู้กระทำมีอาวุธปืนหรือวัตถุระเบิด, กระทำโดยมีอาวุธปืนหรือวัตถุระเบิด หรือโดยใช้อาวุธ หรือโดยร่วมกระทำความผิดด้วยกันอันมีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิงหรือกระทำกับเด็กชายในลักษณะเดียวกัน ก็จะต้องรับโทษตามที่บัญญัติในมาตรา 279 วรรค 1 ถึง 7 แล้วแต่กรณี ซึ่งโดยเฉลี่ยโทษของมาตรา 279 จะหนักกว่ามาตรา 278
ในส่วนของมาตรา 280 ถ้าการกระทำความผิดตามมาตรา 278 หรือมาตรา 279 เป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำ
(1) รับอันตรายสาหัส ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงสี่แสนบาท หรือจำคุกตลอดชีวิต
(2) ถึงแก่ความตาย ผู้กระทำต้องระวางโทษประหารชีวิต หรือจำคุกตลอดชีวิต
นอกจากนี้ หากการข่มขืนกระทำชำเราตามมาตรา 276 และ 277 และการกระทำอนาจารตามมาตรา 278 และมาตรา 279 ได้มีการบันทึกภาพหรือเสียงการกระทำชำเราหรือการกระทำอนาจาร เพื่อแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบเพื่อตนเองหรือผู้อื่น ก็จะเป็นความผิดตามมาตรา 280/1 ซึ่งผู้กระทำจะต้องรับโทษหนักกว่าที่บัญญัติในมาตรานั้น ๆ 1 ใน 3 หากมีการเผยแพร่หรือส่งต่อภาพหรือเสียงการกระทำชำเราหรือการกระทำอนาจาร ผู้กระทำจะต้องรับโทษหนักกว่าที่บัญญัติในมาตรานั้น ๆ กึ่งหนึ่ง
และถ้าความผิดทางเพศได้กระทำแก่บุคคลดังระบุไว้ในมาตรา 285 (กระทำแก่บุพการี ผู้สืบสันดาน พี่น้องร่วมบิดามารดาหรือร่วมแต่บิดาหรือมารดา ญาติสืบสายโลหิต ศิษย์ซึ่งอยู่ในความดูแล ผู้อยู่ในความควบคุมตามหน้าที่ราชการ ผู้อยู่ในความปกครอง ในความพิทักษ์หรือในความอนุบาล หรือผู้อยู่ภายใต้อำนาจด้วยประการอื่นใด) และมาตรา 285/2 (การกระทำแก่บุคคลซึ่งไม่สามารถปกป้องตนเองอันเนื่องมาจากเป็นผู้ทุพพลภาพ ผู้มีจิตบกพร่อง โรคจิต หรือจิตฟั่นเฟือน คนป่วยเจ็บ คนชรา สตรีมีครรภ์ หรือผู้ซึ่งอยู่ในภาวะไม่สามารถรู้ผิดชอบ) ผู้กระทำต้องระวางโทษหนักกว่าที่บัญญัติไว้ในมาตรานั้น ๆ หนึ่งในสาม นอกจากนี้ หากการอนาจารได้ทำกับเด็กอายุไม่เกิน 13 ปี ผู้กระทำก็อ้างความไม่รู้อายุของเด็กเพื่อให้พ้นจากความผิดนั้นไม่ได้ ตามมาตรา 285/1
แต่การกระทำความผิดดังกรณีต่อไปนี้ ถือเป็นความผิดที่ยอมความได้ ตามมาตรา 281
1.ความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเรา ตามมาตรา 276 และความผิดฐานอนาจารที่ใช้วัตถุหรืออวัยวะอื่นซึ่งมิใช่อวัยวะเพศล่วงล้ำอวัยวะเพศหรือทวารหนักของผู้ถูกกระทำ ตามมาตรา 278 ซึ่งเป็นการกระทำระหว่างคู่สมรส ถ้ามิได้เกิดต่อหน้าธารกำนัล หรือไม่เป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำรับอันตรายสาหัสหรือถึงแก่ความตาย
2.ความผิดฐานอนาจาร ตามมาตรา 278 วรรคหนึ่ง ถ้ามิได้เกิดต่อหน้าธารกำนัล ไม่เป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำรับอันตรายสาหัสหรือถึงแก่ความตาย หรือมิได้เป็นการกระทำแก่บุคคลดังระบุไว้ในมาตรา 285 (กระทำแก่บุพการี ผู้สืบสันดาน พี่น้องร่วมบิดามารดาหรือร่วมแต่บิดาหรือมารดา ญาติสืบสายโลหิต ศิษย์ซึ่งอยู่ในความดูแล ผู้อยู่ในความควบคุมตามหน้าที่ราชการ ผู้อยู่ในความปกครอง ในความพิทักษ์หรือในความอนุบาล หรือผู้อยู่ภายใต้อำนาจด้วยประการอื่นใด) และมาตรา 285/2 (การกระทำแก่บุคคลซึ่งไม่สามารถปกป้องตนเองอันเนื่องมาจากเป็นผู้ทุพพลภาพ ผู้มีจิตบกพร่อง โรคจิต หรือจิตฟั่นเฟือน คนป่วยเจ็บ คนชรา สตรีมีครรภ์ หรือผู้ซึ่งอยู่ในภาวะไม่สามารถรู้ผิดชอบ)

เนื้อหาโดย
กิตตินันท์ จารุกิจไพศาล
นบ.ธรรมศาสตร์
paralegal