Zámek Červená Lhota - bajkowy klejnot Czech Południowych

Zámek Červená Lhota - renesansowy pałac - usytuowany na skalistej wysepce, „przeglądający się” w wodach Zámeckého rybníka - jest popularną atrakcją turystyczną. Jego „bajkowy” wygląd sprawił, że stał się ulubionym miejscem filmowców i tłem dla wielu pięknych bajek. Do najbardziej znanych należą „Złotowłosa”, „Księżniczka i żaba”, „Piękna i Bestia”, „Księżniczka na ziarnku grochu”. Kręcono tu także filmy „Ślub pana Voka” i „Wyjazd pana Voka” czy „Pana Tau”.

Zámek Červená Lhota (niem . Rothlhotta) – znajduje się jest we wschodniej części Czech Południowych, w północnej części kraju Jindřichův Hradec Králové.

Ma on bogatą historię sięgającą połowy XIII wieku, kiedy to założono wieś Lhota i zbudowano (w XIV w.) pierwotną twierdzę.
Jednak w zapiskach historycznych pierwsza wzmianka o zamku pojawia się dopiero w dokumentach pochodzących z 1465 roku.
Był to wówczas gotycki zamek zbudowany na skalistym cyplu, w zakolu niewielkiej rzeczki o nazwie Dírenský potok (dopiero w XVII wieku „znalazł się” na wyspie, w wyniku zbudowania zapory i spiętrzenia wód).
Początkowo były to aż trzy budynki, do których wjazd prowadził przez groblę, dokładnie po drugiej stronie pałacu niż znajduje się dzisiejszy, kamienny most. Gotyckie ślady do dziś zachowały się w piwnicach pałacu. W połowie XVI wieku - w czasie panowania tu rycerzy Kábů - budowla została przekształcona w renesansowy pałac, nazywany wówczas Nová Lhota. Pod koniec XVI wieku pałac uzyskał dzisiejszą, czteroskrzydłową formę z niewielkim dziedzińcem pośrodku.
W 1602 roku po raz pierwszy pojawiła się nazwa Červená Lhota, nawiązująca do koloru budowli.
W XVII wieku, za panowania Wilhelma Slavaty z Chlumu i Košumberka, zamek przebudowano w stylu barokowym.
Ostatni właściciele, książęta Schönburg-Hartenstein, byli w posiadaniu Červenej Lhoty przez pełne 110 lat. W tym czasie zamek przeszedł dwie istotne przebudowy.
W drugiej połowie XIX wieku nastąpiły przeróbki w stylu pseudogotyckim. Swoją obecną, w istocie „neorenesansową” formę zamek uzyskał dopiero podczas przebudowy, która miała miejsce w latach 1901-10, według projektów wybitnego wiedeńskiego architekta Humberta Walchera z Moltheim.
Ta rekonstrukcja opierała się na przemyślanej interpretacji historycznej obiektu, a jednocześnie spełniająca wymogi standardu mieszkaniowego z początku XX w. oraz zwiększenia powierzchni użytkowej, dlatego dobudowano poddasze.
Po II wojnie światowej (w 1946 roku ) - po przejęciu pałacu przez państwo czechosłowackie znalazło tu miejsce sanatorium dziecięce. Rok później został przejęty przez Krajową Komisję Kultury i od 1949 roku jest udostępniony zwiedzającym.
Do zwiedzania udostępniono zabytkowe wnętrza pierwszego piętra (obwód podstawowy), pokoje na poddaszu i piwnice.
Ekspozycja prezentuje autentyczne mieszkanie ostatnich właścicieli, książąt Schönburg-Hartenstein, w takim stanie, w jakim miało ono po 1910 roku, kiedy to zakończono najmłodszą przebudowę zamku.
Do zwiedzających udostępniony jest ogólnodostępny pałacowy park,
stanowiący naturalny park krajobrazowy, który uzyskał swój obecny wygląd na przełomie XIX i XX wieku. Jego największym atutem jest niewątpliwie staw pałacowy (Zámecký rybník), z którego powierzchni, dzięki wypożyczeniu łódki, można podziwiać nieoczekiwane widoki na zamkową zabudowę i otaczającą ją przyrodę.

Muzyka:
Growing Up - Scott Buckley – released under CC-BY 4.0. www.scottbuckley.com.au
Elementary - Scott Buckley – released under CC-BY 4.0. www.scottbuckley.com.au