GORZANÓW PAŁAC (woj. dolnośląśkie gm. Bystrzyca Kłodzka) okiem drona

Z kart historii:
Wieś wzmiankowana była po raz pierwszy w 1341 roku. Początkowo należała do rodzin rycerskich m.in. do Moschinów i Ratschinów. Jeszcze w drugiej połowie XV wieku stał tu obronny zamek zniszczony w czasie wojny z husytami. Znajdował się na północ od istniejącego dziś pałacu i w jego miejscu w późniejszym czasie założono ogrody.
Pałac powstał w około 1573 roku, gdy właścicielem majątku był Heinrich von Ratschin. Gdy dobra stały się własnością Johanna Arbogasta von Annaberga, pałac rozbudowano. Prace rozpoczęły się w latach dwudziestych XVII wieku. Wówczas powstało czworoboczne założenie złożone z głównego budynku i skrzydeł otaczających dziedziniec z trzech stron. Drugi dziedziniec znajdował się po południowej stronie i tu wznosiły się dwa budynki mieszkalne oraz ściany kurtynowe. Po śmierci Johanna dobra odziedziczyli jego synowie – Henryk i Jan, a potem ich siostra Maria Maksymiliana, która poślubiła hrabiego Johannesa Friedricha von Herberstaina, wnosząc mu w wianie Gorzanów. Nowy gospodarz przystąpił w 1653 roku do kolejnej przebudowy. Sprowadzono włoskich architektów i artystów, aby zrealizować plany hrabiego. Prace zakończono w 1657 roku. Powstało imponujące barokowe założenie, które mimo że zaniedbane może budzić podziw do dziś. W skrzydle północnym powstała kaplica św. Jerzego; figura świętego widoczna jest także nad główną bramą. W przyziemiu skrzydła wschodniego powstała tzw. Sala terrena, salon przechodzący w ogród. Było to pierwsze na Śląsku tego typu rozwiązanie. W 1735 roku zmodernizowano i przebudowano wnętrza, głownie w stylu późnobarokowym. Salę balową dekorowały stiuki o motywach roślinnych. Większość sal zdobiły malowane stropy. W Sali przodków znajdowało się 29 portretów z XVIII wieku, a na fasetach sufitu bogata sztukateria przedstawiająca nimfy, Jowisza, Dianę i Bachusa. Stąd prowadziło przejście do Sali, gdzie umieszczono 22 portrety Herbersteinów. W skarbcu przechowywano rodzinne pamiątki, cenną broń, wyroby ceramiczne i porcelanę.
Za czasów Hieronima von Herbersteina (między 1816 a 1847 rokiem) w pałacu prowadzono aktywną działalność teatralną. W późniejszym czasie o(koło 1920 roku) w teatrze wystawiono głównie widowiska pasyjne. Sala teatralna umieszczona była w północnym skrzydle. Zdobił ją kasetonowy strop złożony z 90 pól, z przedstawieniami scen z wiejskiego życia. Dziś w pałacu trwają zaawansowane prace remontowe.

Źródło: Marek Gaworski: „Najpiękniejsze zamki, pałace i dwory w Polsce” wydawnictwo Arkady str. 151-152