Szymon Podwin - "Pętla czasu"

Nagranie demo.

Pętla czasu

Kogo widzą moje oczy! Ech, nie wierzę!
Niech mnie kule, stary brachu, kopę lat!
Nie zmieniłeś się nic a nic, przyznam szczerze,
Choć tak bardzo zmienił nam się świat...

Trzeba uczcić to spotkanie dobrą wódką,
Bo następne Bóg wie kiedy zdarzy się.
Przecież żal nie powspominać, choć na krótko.
Panie barman! Na początek: setki dwie!

Opowiadaj, stary brachu, jak się żyje?
Jak się miewa twoja mama? Pozdrów ją!
Wybacz słabszą głowę, rzadko teraz piję,
Choć okazji nie brak - zdrowie już nie to...

Oj, niestety, nie mam już kontaktu z nikim...
Naszą szkolną paczkę porozrzucał czas.
I niektórzy powpadali w losu wnyki,
Choć poznali smak sukcesu inni z nas.

Tak... Słyszałem kiedyś o śmierci Kamila.
Tajemnicza sprawa i potworny szok!
Człowiek żyje lata a wystarczy chwila,
By z człowieka stać się splotem zimnych zwłok...

A nasz Krzychu, stary dzwoniec, zdolna bestia,
Ciężką pracą się dorobił, firmę ma.
Przydział szczęścia to jest podstawowa kwestia,
Kiedy z losem się o lepsze życie gra.

A pamiętasz jeszcze dziś nasze dziewczyny?
Prawda... Żadnej z nich zapomnieć nie da się!
Wszak to pierwsze nasze małe oświadczyny,
Te pamięta się na samym życia dnie...

A wspominasz nasze mecze na wuefie?
Co spotkanie - brama w okno! Albo dwie!
Takich goli nie ma dziś w całej Uefie!
Takich dziewczyn na trybunach - też już nie...

Ech, to były czasy... Wie się dzisiaj o tym!
I docenia się beztroskę tamtych dni.
Kiedy człowiek pełznie dzisiaj przez kłopoty
To się czasem tamten śmiech po nocach śni...

A pamiętasz brachu pożar w internacie?
Jakiś pokój zlała pianą dzielna straż!
Małośmy ze śmiechu się nie zlali w gacie,
Zanim się nie okazało... że to nasz!

Tak, a propos ognia... Pamiętasz ogniska,
Cośmy je palili, kiedy nastał czas?
Nasze miejsce w środku tego uroczyska
Dziś już pewnie zarośnięte po sam pas...

Miło słyszeć, że u Ciebie dobrze wszystko:
Piękna żona, śliczna córa, duży dom.
Mnie się nie udało, choć już było blisko,
Zanim życia kiedyś nie spopielił grom...

Zdrowia potem już nie odzyskałem w pełni
I z pół roku przeleżałem sam na wznak.
Widać stało się, co miało się wypełnić.
Może to był jakiś przeznaczenia znak...

Ale dość już o mnie, zmieńmy lepiej temat,
By spotkaniem się nacieszyć póki trwa!
Bo się ckliwy zrobi tutaj nam poemat,
A poza tym - każdy krzyż swój jakiś ma.

Lecz nie mówmy lepiej nic o polityce...
Szkoda czasu. Szkoda nerwów. Szkoda słów.
Że się zmieni coś w tym kraju - już nie liczę.
Po trzydziestu latach pracy - kilka stów...

Ach, już późno. Musisz wracać? Jasna sprawa...
Masz mój numer, w razie czego, jakby co.
Gdyby coś lub gdyby nic - to poudawaj,
Że pamiętasz i że cię obchodzi to.

(Uścisk dłoni, kwaśny uśmiech i siemanko.
Czas powrócić z tej wyprawy w przeszłość. Pstryk!
I tak dumam nad wpół opróżnioną szklanką:
Pętla czasu czy zwyczajny czasu stryk...)