Rekiny z Gdyni || Niepodręcznik Oceaniczny, odc. 118

Rekiny są bardzo zróżnicowaną grupą organizmów, zamieszkujących różnorodne środowiska. Odmienne warunki panujące w środowiskach powodują wykształcanie się różnych form morfologicznych i przystosowań.
Parafiletyczny podział na rekiny denne i pelagiczne, dzieli klad rekinów na ryby żyjące w toni wodnej (w pelagiale) i te prowadzące swoje życie w oparciu o zasoby dostępne na dnie morskim.
W popkulturze utrwalił się obraz dużych i agresywnych rekinów pelagicznych natomiast środowisko naturalne pełne jest gatunków, niepasujących do tego obrazu.
Rogatki kalifornijskie i rogatki australijskie to przedstawiciele rekinów dennych, u których można spotkać uzębienie dostosowane to polowania na faunę bentosową - czyli zamieszkującą właśnie morskie dno.
Rekin bambusowy posiada zdolność przebywania na dnie w bezruchu. Jest to cecha niespotykana u rekinów pelagicznych. Te żyjące w toni wodnej zmuszone są do ciągłego pływania przed siebie z otwartym pyskiem celem obmycia skrzeli morską wodą. Rekiny denne posiadają morfologiczne adaptacje umożliwiające im wymuszanie obiegu wody przez łuki skrzelowe.
Rekiny należące do rodziny Wobbegongów, prezentują charakterystyczne ubarwienie ciała, które odróżnia je od rekinów pelagicznych. Kolor ich grzbietu kamufluje się na dnie morskim a wyrostki skórne mogą skutecznie imitować elementy rafy koralowej.
Żarłacz rafowy czarnopłetwy – przedstawiciel rekinów pelagicznych - prezentuje ubarwienie charakterystyczne dla tego trybu życia – ciemny grzbiet i jasną spodnią część ciała.
Bliskimi krewnymi rekinów są płaszczki – łączy je obecność szkieletu zbudowanego z chrząstek a nie z kości oraz umieszczenie pyska po spodniej stronie ciała.
Płaszczki mogą zasiedlać zarówno wody słodkie jak i słone. Patelnica niebieskoplama zamieszkuje płytkie wody raf koralowych natomiast Płaszczka rzeczna oraz Płaszczka rzeki Xingu bytują w rzekach Ameryki Południowej. Na końcach ich ogonów można spotkać ząbkowane kolce służące im do obrony.

Popkulturowy obraz „rekinów ludojadów” pokazuje jedynie wycinek tej bardzo zróżnicowanej grupy taksonomicznej.

W odcinku 118 „Tydzień Rekina” serii Niepodręcznik Oceaniczny opowiada Remigiusz Szymański, edukator morski w Akwarium Gdyńskim

„Niepodręcznik Oceaniczny” to wspólna aktywność Instytutu Oceanologii PAN i Akwarium Gdyńskiego , realizowana we współpracy z Sopockim Towarzystwem Nauki oraz Today We Have. Celem Niepodręcznika jest zaciekawienie odbiorców tematyką związaną ze środowiskiem morskim, wytłumaczenie podstawowych zjawisk zachodzących w przyrodzie, a także wzbudzenie świadomości morskiej i pokazanie nierozerwalnej więzi pomiędzy każdym z mieszkańców planety Ziemia a Wszechoceanem.

Wszystkie dotychczasowe odcinki: https://oceanliteracy.pl/category/nie...

A jeśli zainteresował Cię temat rekinów, oto wybrane źródła, z których polecamy korzystać:
• Rigby, C.L.; Walls, R.H.L.; Derrick, D.; Dyldin, Y.V.; Herman, K.; Ishihara, H.; Jeong, C.-H.; Semba, Y.; Tanaka, S.; Volvenko, I.V.; Yamaguchi, A. (2021). "Triakis scyllium". IUCN Red List of Threatened Species. 2021: e.T161395A124476903. doi:10.2305/IUCN.UK.2021-1.RLTS.T161395A124476903.en
• Compagno, L.J.V. (1984). Sharks of the World: An Annotated and Illustrated Catalogue of Shark Species Known to Date. Rome: Food and Agricultural Organization. p. 432. ISBN 92-5-101384-5
• Hennemann, R.M. (2001). Sharks & Rays: Elasmobranch Guide of the World (second ed.)
• Michael, S.W. (1993). Reef Sharks & Rays of the World. Sea Challengers
• Ni, J.; Li, J.; Xu, Y. (1992). "Preliminary observation on the feeding habits and reproduction of Triakis scyllium". Journal of Oceanography of Huanghai & Bohai Seas.
• Boris I. Balinsky An introduction to embryology. W.B. Saunders Philadelphia Co. 1975.
• Anna Pecio. Ewolucja żyworodności wśród ryb (Pisces). „Przegląd Zoologiczny”. 1-2, 2001
• Lodé Thierry T. 2012. Oviparity or viviparity ? That is the question. Reproductive Biology 12
• Carrier, J.C.; Musick, J.A.; Heithaus, M.R., eds. (2012). Biology of Sharks and Their Relatives. CRC Press.
• Huveneers, C. & Simpfendorfer, C. (2015). "Heterodontus portusjacksoni". IUCN Red List of Threatened Species. 2015: e.T39334A68625721. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T39334A68625721.en
• Kadar, Julianna; Ladds, Monique; Mourier, Johann; Day, Joanna; Brown, Culum (2019). "Acoustic accelerometry reveals diel activity patterns in premigratory Port Jackson sharks". Ecology and Evolution. 9
• Carpenter, Kent E.; Luna, Susan M. (2019). Froese, R; Pauly, D. (eds.). "Heterodontus portusjacksoni (Meyer, 1793)". Fishbase
• Burton, Maurice; Burton, Robert (2002). International wildlife encyclopedia. New York: Marshall Cavendish
• Huber, D.R., Eason, T.G., Hueter, R.E. and Motta, P.J. (2005). "Analysis of the bite force and mechanical design of the feeding mechanism of the durophagous horn shark Heterodontus francisci". Journal of Experimental Biology. 208 (Pt 18): 3553–3571. doi:10.1242/jeb.01816. PMID 16155227