Tamten czas

Już dorosłam, obcasy niosą mnie.
W kieszeni klucze, obok miasta wieczny zgiełk.
Patrzę w lustro,a w oczach blasku brak.
Nie widzę dziecka,
nie widzę tamtych lat.

Plac zabaw pusty.
Huśtawki dawno śpią,
a ja w myślach,
wciąż tam biegnę z nią.

Tęsknię za drzewami,
co pamiętają mnie.
Za piknikami,
gdzie słońce goniło cień.
Za śmiechem lekkim,
jakby niósł go wiatr przez świat.
Choć dziś dorosłe,
wciąż w sercu tamten czas.

Pamiętam — boso,
przez kałuże biegł nam dzień.
Nie liczyłyśmy czasu,
wszystko było lżejsze niż dziś jest.
W kieszeniach kamyki,
w głowie cały świat.
Tyle marzeń
odpłynęło z biegiem lat.

Drzewa wciąż stoją,
choć czas odmienił nas.
A na ulicach
udajemy obcych —
choć serce pamięta twarz.

Tęsknię za drzewami,
co pamiętają mnie.
Za piknikami,
gdzie słońce goniło cień.
Za śmiechem lekkim,
jakby niósł go wiatr przez świat.
Choć dziś dorosłe,
wciąż w sercu tamten czas.

Gdzieś między wspomnieniami,
zgubił się tamten świat.
A czas jak rzeka płynie —
nie mówi, dokąd gna.
Lecz gdy zamykam oczy,
znów biegnę tam, gdzie Ty…
Bo choć dorosłość przyszła,
wciąż dziecko we mnie śni.

Tęsknię za drzewami,
co pamiętają mnie.
Za piknikami,
gdzie słońce goniło cień.
Za śmiechem lekkim,
jakby niósł go wiatr przez świat.
Choć dziś dorosłe,
wciąż w sercu tamten czas.

(piosenka stworzona z pomocą Suno)