MOŽE LI VOJSKA SRBIJE NA KOSOVO? - GEOPOLITIČKA ANALIZA

Pitanje Kosova ostaje relevantno u srpskom društvu i posle 26 godina, uz nesagorivu želju za povratak južne pokrajine svim mogućim sredstvima. Iako na prvi pogled izgleda nedostižno, mogućnost za povratak kontrole Srbije nad Kosovom polako postaje realnije s obzirom na svjetska dešavanja.



Ključni faktor za povratak Kosova ne leži u unutrašnjoj politici Srbije, već promjena u čitavom svijetu. Prije svega, napredak vojske Rusije u Ukrajini je pitanje budućnosti cijele Evrope i svijeta, a samim tim i Srbije. Uprkos iscrpnim naporima NATO-a da naoruža Ukrajinu i da zaustavi rusku ofanzivu svim političkim, ekonomskim i vojnim sredstvima, kraj rata je daleko, a ruski napadi u svim pravcima nezaustavljivi.



Iako je glavni cilj Rusije da zauzme Donjecku, Luganjsku, Zaporožku i Hersonsku oblast, ne isključuje se mogućnost zauzimanje drugih oblasti Ukrajine. Strateški značajne, i veoma bitne su oblasti Odese i Nikolajeva. Zauzimanjem ova dva grada na Crnom Moru, i šireg područja oko njih, Rusi ne samo da bi zauzeli čitavo ukrajinsko primorje i ogromne luke, industriju i infrastrukturu, već bi imali i direktne posljedice za Srbiju.



Kontrola nad Odesom i okolinom bi Rusima ujedno dalo i kontrolu nad lukom Izmail na Dunavu, te kontrolu nad polovinom Delte Dunava. Ovo je od ogromne važnosti, jer bi Rusi stekli mogućnost da kontrolišu trgovinu preko kanala Rajna-Majna-Dunav, koji je od ključne ekonomske važnosti za veći dio Evrope zarad veze Sjevernog i Crnog mora.

Lukom Izmail, te kontrolom nad deltom Dunava i većinom Crnog Mora, trgovina i ekonomske veze Rusije i Srbije bi mogle u značajnoj mjeri ojačati jer bi se Dunavom mogla uspostaviti direktna plovna veza Izmail-Beograd.


U slučaju sankcija Srbiji zbog odnosa sa Rusijom, obje zemlje bi mogle u potpunosti da blokiraju kanal Rajna-Majna-Dunav posredstvom Ruske Crnomorske Flote i Riječne Flotile Vojske Srbije. Ovo bi nanijelo ogromne ekonomske gubitke za Evropsku Uniju, jer bi ključna plovna veza između Sjevernog Mora i Crnog Mora bila potpuno presječena, te samim tim sankcije ne bi dolazile u obzir.

Ovakvo nesmetano zbližavanje Srbije i Rusije bi moglo da dovede ne samo do pogodnih investicija, kredita, trgovine, energetske saradnje, već i vojno-tehničke saradnje. Ovo bi omogućilo da riječnim putem bude isporučena ruska vojna tehnika i rezervni dijelovi za trenutnu tehniku ruskog porijekla u Vojsci Srbije.



Ukoliko bi ekonomski uticaj Rusije i Kine preovladao nad Srbijom, to bi se neizbježno pretočilo u još jače političke odnose sa tim zemljama. Ekonomski uticaj EU i SAD-a bi mogao biti srozan zbog povoljnijih kredita i uslova ekonomske saradnje koju nude Rusija i Kina za dugoročan rast i razvoj.


Vrhunac svega toga, bilo bi priključivanje Srbije Organizaciji Dogovora Kolektivne Bezbijednosti(ODKB), predvođena Rusijom, vojnog saveza koji služi kao direktna paralela NATO pakta. Ovakav proces, koji bi sigurno trajao više godina, uporedo sa intenzivnijom nabavkom naoružanja iz Rusije i Kine, kao i ekonomskim vezama, bi osigurao strateški cilj Srbije za zauzimanje Kosova.



NATO više ne bi bio u mogućnosti da vojno interveniše u takvom sukobu. Srbija, kao članica ODKB-a, bi bila direktno zaštićena od strane Rusije po istom principu kao i članice NATO-a, napad na jednog je napad na sve. Kao posljedica ovoga, NATO ne bi nikako mogao da bombarduje Srbiju, a međunarodni status Kosova kao legitimne teritorije Srbije bi činio intervenciju na Kosovu nezgodnom. S obzirom da bi Rusija i Kina, u takvoj situaciji, stala na stranu Srbije, jer i sami ne priznaju Kosovo, NATO i snage KFOR-a bi bili prisiljeni na povlačenje svih snaga sa Kosova i prepuštanje čitavog regiona srpskoj kontroli. Alternativno, bilo kakve odluke vojne intervencije bi dovele NATO u sukob sa Rusijom i Kinom, za koje vjerovatno ne bi bili spremni.

Sukob sa Kosovskim Snagama Bezbijednosti bi doveo do brze pobjede u konvencionalnom sukobu i zauzimanje svakog većeg grada na Kosovu, zbog nesrazmjerno veće snage Vojske Srbije. KSB ima svega 10,000 pripadnika i laka oklopna vozila, te nisu u mogućnosti da se suprotstave ogromnoj vatrenoj moći i brojčanoj nadmoći Vojske Srbije. Upravo iz tog razloga bi se snage Kosovskih Albanaca dalje povukle u ruralne krajeve i vodile žestok gerilski rat nalik sukobu na Kosovu tokom 90-ih. Ovo bi natjeralo Vojsku Srbije i policiju da i posle zauzimanja Kosova vode žestoke sukobe sa lokalnih Albancima, koji bi mogli da iscrpe ekonomiju zbog dugoročnih ratnih dejstava. Samo zauzimanje Kosova bi otvorilo novo pitanje politike Srbije i Balkana, a to je odnos sa stanovništvom koje većinom čine Albanci.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kontakt i saradnja
Kontakt email: [email protected]
Za poslovna pitanja i saradnju, pišite isključivo na navedenu adresu.