Η Ευρώπη Αδειάζει την Ελλάδα; Η Ούρσουλα Εξοπλίζει την Τουρκία // Άκου να δεις!

Φανταστείτε το εξής: Τα χρήματα που δίνουμε, ως Ευρωπαίοι πολίτες, για την κοινή μας ασφάλεια, να καταλήγουν στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας. Ακούγεται παράλογο; Κι όμως, αυτή είναι η κουβέντα που φουντώνει στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Την ώρα που η Ελλάδα πληρώνει δισεκατομμύρια για την ευρωπαϊκή άμυνα, η ίδια η Ευρώπη φαίνεται να γλυκοκοιτάζει τα τουρκικά όπλα. Είναι μια κίνηση στρατηγικής ευφυΐας ή μια πράξη που αγγίζει τα όρια της προδοσίας μιας συμμαχικής χώρας; Μείνετε μαζί μου, για να δούμε τι πραγματικά παίζεται πίσω από τις κλειστές πόρτες και ποιοι είναι οι πραγματικοί κανόνες του παιχνιδιού.
Το Γεγονός
Όλα ξεκίνησαν με μια κίνηση που, αν και δεν έκανε πρωτοσέλιδα, έχει τεράστια σημασία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση διόρισε, για πρώτη φορά στην ιστορία, στρατιωτικό σύμβουλο στην αποστολή της στην Τουρκία. Το πρόσωπο αυτό είναι ο Πολωνός συνταγματάρχης Άνταμ Γκρζιμκόφσκι, ένας άνθρωπος που γνωρίζει την Άγκυρα από πρώτο χέρι, καθώς υπήρξε αμυντικός ακόλουθος εκεί. Επίσημα, ο ρόλος του είναι να «εμβαθύνει τον διάλογο για την ασφάλεια». Πολλοί αναλυτές, όμως, «διαβάζουν» πίσω από τις γραμμές. Εκτιμούν ότι ο πραγματικός στόχος είναι να στρωθεί το έδαφος για μια στενότερη αμυντική συνεργασία. Και όταν λέμε συνεργασία, το μυαλό όλων πηγαίνει σε ένα πράγμα: στα τουρκικά drones που έχουν αλλάξει τα δεδομένα στα σύγχρονα πεδία των μαχών. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Έρχεται μετά από μήνες συζητήσεων στις Βρυξέλλες, με χώρες-κλειδιά όπως η Γερμανία να πιέζουν για μια πιο στενή σχέση με την Τουρκία στον τομέα της ασφάλειας.
Η Ανάλυση
Γιατί όμως τώρα; Η απάντηση είναι πολυεπίπεδη. Πρώτος και κύριος λόγος, ο πόλεμος στην Ουκρανία. Τα τουρκικά drones Bayraktar TB2 αποδείχθηκαν εκεί ένα φθηνό και τρομακτικά αποτελεσματικό όπλο. Η Ευρώπη συνειδητοποίησε ότι έχει μείνει πίσω σε αυτόν τον τομέα της τεχνολογίας και ψάχνει λύσεις. Δεύτερον, η τουρκική αμυντική βιομηχανία δεν είναι πια ένας μικρός παίκτης. Έχει γίνει αυτόνομη και ισχυρή. Κάποιοι στις Βρυξέλλες πιστεύουν ότι, αν ενσωματώσουν την Τουρκία σε ευρωπαϊκά προγράμματα, θα την κρατήσουν πιο κοντά στη Δύση και θα αποκτήσουν πρόσβαση στην τεχνογνωσία της. Ήδη υπάρχουν παραδείγματα διμερούς συνεργασίας, όπως η εξαγορά της ιταλικής Piaggio Aerospace από την τουρκική Baykar. Τρίτον, είναι ο σκληρός γεωπολιτικός ρεαλισμός. Με τη Ρωσία να θεωρείται άμεση απειλή, ορισμένοι στην Ευρώπη βλέπουν την Τουρκία, παρά τις εντάσεις, ως έναν «κρίσιμο πάροχο ασφάλειας» που απλά δεν έχουν την πολυτέλεια να αγνοήσουν.





Η Ελληνική Αντίδραση και οι Συνέπειες
Για την Ελλάδα, όλη αυτή η συζήτηση δεν είναι απλά μια εμπορική συμφωνία. Είναι μια κίνηση που απειλεί ευθέως τα εθνικά της συμφέροντα. Η Αθήνα, ως συνεπές μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ξοδεύει τεράστια ποσά για την άμυνά της, αγοράζοντας κυρίως ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα και συμβάλλοντας στη συλλογική ασφάλεια. Και την ίδια στιγμή, βλέπει την Ένωση να συζητά μια συνεργασία που θα μπορούσε να ενισχύσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας που απειλεί την κυριαρχία της και διατηρεί το casus belli. Σκεφτείτε το σενάριο: ευρωπαϊκή συνεργασία που θα μπορούσε να βοηθήσει την εταιρεία του γαμπρού του Ερντογάν να φτιάξει drones, τα οποία αύριο θα μπορούσαν να πετούν πάνω από το Αιγαίο. Για την Αθήνα, αυτό δεν είναι στρατηγική. Είναι ο ορισμός της υποκρισίας.
Το Ευρύτερο Πλαίσιο - Δύο Μέτρα και Δύο Σταθμά
Η εικόνα γίνεται ακόμα πιο εξοργιστική αν δούμε το ευρύτερο πλαίσιο. Την ίδια περίοδο που η Ευρώπη φλερτάρει με την τουρκική αμυντική βιομηχανία, ασκούνται αφόρητες πιέσεις στην Ελλάδα να αποδυναμώσει την αεράμυνά της, στέλνοντας κρίσιμα συστήματα, όπως οι Patriot, στην Ουκρανία. Για να το πούμε απλά: ζητείται από την Αθήνα να αδειάσει τις αποθήκες της, την ίδια ώρα που οι Βρυξέλλες εξετάζουν το ενδεχόμενο συνεργασίας με τα εργοστάσια της Άγκυρας. Παρά τις προσπάθειες της Ελλάδας και της Κύπρου να μπλοκάρουν τέτοιες κινήσεις, φαίνεται πως η πλειοψηφία των κρατών-μελών δεν θέλει να αποκλείσει την Τουρκία. Οι κανόνες για τη συμμετοχή τρίτων χωρών σε ευρωπαϊκά αμυντικά ταμεία, όπως το SAFE, παραμένουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αλλά η τάση είναι να μην κλείσει η πόρτα στην Άγκυρα. Η λογική του «ρεαλισμού» φαίνεται να κερδίζει την αλληλεγγύη.
Η Επόμενη Μέρα
Οι κινήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι απλές διοικητικές αποφάσεις. Είναι γεωπολιτικές δηλώσεις με βαριές συνέπειες για την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή μας. Στην προσπάθειά της να γίνει πιο αυτόνομη στρατηγικά και να αντιμετωπίσει τη ρωσική απειλή, η Ευρώπη φαίνεται πρόθυμη να κάνει επικίνδυνους συμβιβασμούς, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις δικαιολογημένες ανησυχίες της Ελλάδας.
Η σωστή ενημέρωση και η εγρήγορση είναι η μόνη μας άμυνα. Ποια είναι η δική σας γνώμη; Γράψτε κάτω στα σχόλια πώς πιστεύετε ότι πρέπει να απαντήσει η Ελλάδα σε αυτές τις προκλήσεις. Και μην ξεχάσετε να κάνετε εγγραφή, για περισσότερες αναλύσεις που δεν θα ακούσετε εύκολα αλλού.