Wie maak jij verantwoordelijk voor jouw geluk?

Ik geloof erin dat een relatie, of dit nu een liefdesrelatie of goede vriendschap is, nooit toeval is. Jullie zijn samen in dit leven om te groeien, te helen én om elkaar te spiegelen. Iedere ervaring, ieder verlangen, ieder gemis en elk moment van verbinding (of juist afstand), vertelt je iets over jullie binnenwereld.

Wanneer je zenuwstelsel overprikkeld is (of dat van je partner) wordt het moeilijk om écht in verbinding te zijn. Wat je dan vaak ervaart is onbegrip, frustratie of gemis. Niet omdat de liefde er niet is, maar omdat er op dat moment simpelweg geen ruimte is om elkaar écht te zien. En juist die wens om gezien, gehoord en begrepen te worden is zo fundamenteel in een relatie.

Wanneer jij op een bepaald vlak geheeld bent en jouw partner nog niet, dan zal hij of zij niet in staat zijn om jou op datzelfde vlak te ontmoeten. Je kunt dan niet ontvangen wat je verlangt. Niet omdat je niet waardig bent, maar omdat de ander simpelweg (nog) niet de capaciteit heeft om daar te geven.

Maar naast een stukje innerlijke heling, speelt ook het zenuwstel een rol in de mate waarin jij en je partner met elkaar kunnen verbinden. Want wanneer je overprikkeld bent gaat je systeem in een soort overlevingsmodus: vechten, vluchten of bevriezen. Je kunt dan niet open en liefdevol aanwezig zijn.

De vraag is dan ook niet: “Waarom ziet hij of zij mij niet?”

De vraag is: “Wat in mij wil nog gezien worden? Waar mag ik helen om in verbinding te kunnen zijn?”

Want hoe dieper jij verbindt met jezelf, hoe veiliger je wordt voor de ander. En hoe veiliger de relatie wordt, hoe meer liefde er zal stromen ♥️