Seyyid Abdü'l-Huseyn Muhtâbâd - Âvâz-ı Beyâtî İsfâhân (عبدالحسین مختاباد)

Bir âşığın sevdâ yeri olmuşsa bostânlar
Şüphesiz, bî-hûş eder onu kokusuyla gül ve reyhânlar

وقتی دل سودایی، می‌رفت به بستان‌ها
بی‌خویشتنم کردی، بوی گل و ریحان‌ها

Gâh bülbül feryâd eder, gâh göğsünü yırtar gül
Sen yâda düştüğünde uçup gider akıldan onlar

گه نعره زدی بلبل، گه جامه دریدی گل
با یاد تو افتادم، از یاد برفت آن‌ها

Ey mihri kalplerde, mührüyse dudaklarda olan
Başlarda gezer coşkun, senin sırrınla doludur cânlar

ای مهر تو در دل‌ها، وی مهر تو بر لب‌ها
وی شور تو در سرها، وی سِر تو در جان‌ها

Sana uydum ve ahd ettim, sen ise ahdi bozup gittin
Sevdim seni, ey cânân, değersizleşti tüm peymânlar

تا عهد تو دربستم، عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد، نقض همه پیمان‌ها

Aşkının gammının dikeni eteğime dolanmış, ey gül
Bana artık bir sevinç vermez, şüphesiz, gülistânlar

تا خار غم عشقت، آویخته در دامن
کوته‌نظری باشد، رفتن به گلستان‌ها

Kim böyle bir derde düşse, hasta düşüp yatsa
Tes’ir etmez asla versen ona dermânlar

آن را که چنین دردی، از پای دراندازد
باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها

Sen aşk-ı hârem oldun, râhında belâ meşrû
Yormaz beni, incitmez düzlerle biyâbânlar

گر در طلبت رنجی، ما را برسد شاید
چون عشق حرم باشد، سهل است بیابان‌ها

Ok fırlayıp yayından, bir kalbi eder yara
Vardır senin uğrunda, ey cânân, benim gibi nice kurbânlar

هر تیر که در کیش است، گر بر دلِ ریش آید
ما نیز یکی باشیم، از جملهٔ قربان‌ها

Yay kaşlı, kemân kaşlı bir yâri severse eğer âşık
Siper olur ona, değse de uçan peykânlar

هر کاو نظری دارد، با یار کمان‌ابرو
باید که سپر باشد، پیش همه پیکان‌ها

Sa’dî’ye deme: “Yeter, yazma onun aşkından artık!”
Aşka dâ’ir söylenecek söz bitmez, geçse de nice devrânlar

گویند «مگو سعدی! چندین سخن از عشقش»
می‌گویم و بعد از من، گویند به دوران‌ها

Güfte: Sa’dî-yi Şîrâzî (ö. 1292)
ﮔﻔﺘﻪ: سعدئ شيرازي

Hânende: Seyyid Abdü'l-Huseyn Muhtâbâd
ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ: سید عبدالحسین مختاباد