Jerzy Kolecki. Malarz w Teatrze Lalek

JERZY KOLECKI. MALARZ W TEATRZE LALEK
Wystawa z okazji setnej rocznicy urodzin artysty

Miejsce: Teatr Lalek Rabcio
Czas trwania: 16.07–19.10.2025
Kurator wystawy: Karol Hordziej
Autor filmu i zdjęć: Aleksander Hordziej
Muzyka: Piotr Kolecki
Organizator: Stowarzyszenie Przyjaciół Rabcia

Projekt dofinansowano ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego z programu „Mecenat Małopolski” oraz z Urzędu Miasta Rabka-Zdrój.

Teatr lalek, kierowany do najmłodszych widzów, w powojennej Polsce powstawał często z potrzeby serca – z kilku marionetek, zasłony na sznurku i zaangażowania grupy pasjonatów. Podobnie było w Rabce, gdzie lokalny teatr powstał w 1949 roku z inicjatywy Stanisławy Rączko, początkowo jako Rabcio Zdrowotek. W rabczańskich sanatoriach przebywały wówczas setki dzieci na długotrwałym leczeniu, a teatr miał nieść im uśmiech, zdrowie i nadzieję. W pierwszym zespole grały nauczycielki, wychowawczynie i pielęgniarki – osoby, które chciały tworzyć dla dzieci świat pełen magii.

W 1953 roku do zespołu dołączył Jerzy Kolecki – malarz, absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, żołnierz AK o pseudonimie „Liść”. Studiował m.in. u prof. Zbigniewa Pronaszki, w tym samym czasie co Andrzej Wajda i Andrzej Wróblewski, w okresie, gdy wykładał tam również Tadeusz Kantor. Choć mógł rozwijać karierę w Krakowie – centrum powojennej sztuki nowoczesnej – wybrał Rabkę. Początkowo pracował jako wychowawca, a następnie trafił do teatru, gdzie zaczął jako aktor. Wkrótce jednak okazało się, że jego powołaniem jest budowanie całego plastycznego świata przedstawień.

Od 1961 roku, jako dyrektor i kierownik artystyczny, prowadził teatr przez okres największego rozwoju. To pod jego kierownictwem niewielki Rabcio zdobywał ogólnopolskie nagrody i uznanie, a spektakle zyskiwały wyjątkową, malarską oprawę plastyczną.

Na wystawie prezentowane są lalki z trzech najważniejszych spektakli tego okresu:
• „O Zwyrtale muzykancie”
• „Królowa Śniegu”
• „Cudowna lampa Aladyna”

Towarzyszą im projekty scenografii, lalek oraz plakaty – dziś oglądane jako autonomiczne dzieła sztuki, będące świadectwem niezwykłej wyobraźni i talentu artysty. Kolecki dbał o każdy szczegół, od projektu lalki po wygląd programów i publikacji. Jak zauważył krytyk Stach Szabłowski, była to rzadko spotykana realizacja „utopii peryferyjnej nowoczesności” – sytuacji, w której wykształcony w modernistycznym środowisku twórca oddaje cały swój potencjał lokalnej społeczności, tworząc dla publiczności wyjątkowej: dzieci.