Kanamori in de Polder

In 2003 komt de documentaire 'Children full of life uit'. De documentaire kan rekenen op veel bewondering van onderwijsprofessionals. Als geen ander kan leraar Toshiro Kanamori groepscohesie en sociaal-emotionele ontwikkeling bij kinderen aanjagen. Iedere week schrijft een kind een brief voor in het klassenboek waarin het zijn/haar gevoelens uit en beschrijft wat hem/haar bezighoudt. Kinderen gaan regelmatig naar buiten, de natuur in om te zwemmen, door het bos te struinen of om door de modder te glijden als het regent. In een land waar het invidividu ondergeschikt is aan de groep weet Kanamori toch ieder kind als uniek wezen te benaderen en te kijken naar de interesses, talenten en levensgebeurtenissen van ieder kind, zònder daarbij de relevantie van de groep te verliezen.

De documentaire van Kanamori werd naar het Nederlands vertaald onder de titel Japanse Levenslessen, een naar mijn mening verkeerde titel, want de lessen die Kanamori in zijn lessen overdraagt zijn verre van Japans gemeengoed. In 2012 komt de grootmeester op uitnodiging van stichting NIVOZ naar Nederland waar hij vele onderwijsprofessionals inspireert met zijn visie op het kind en het leven. Ook veel pedagogen als Luc Stevens en Marcel van Herpen zijn lovend over de visie en aanpak van Kanamori. Op 2 maart 2020 overlijdt hij op 74-jarige leeftijd.

Hoe staat het ervoor met het gedachtengoed van Kanamori? Is die cultuuromslag in de klas waar Kanamori voor staat nou doorgevoerd in het Nederlandse onderwijs? Galmt de naam Kanamori nog na in de hoofden van onderwijzend Nederland, of heeft de waan van de dag de echo doen verstommen?

Henk Boer is docent en onderwijskundige en wil het Kanamori-vuur in Nederland weer ontsteken. Ik ga met hem in gesprek over de relevantie van Kanamori voor de Nederlandse context. Over het gedachtengoed van Kanamori en vooral hoe de onderwijsvisie van Kanamori een positieve impact kan hebben op docent èn leerling.