Mustafa Kemal'in 'SAÇMA' Geri Çekilme Emri Tüm Komutanları Şok Etti — Ta ki 30.000 Yunan Asker Es...

Mustafa Kemal'in 'SAÇMA' Geri Çekilme Emri Tüm Komutanları Şok Etti — Ta ki 30.000 Yunan Asker Esir Düşene Kadar

10 Temmuz 1921, Saat 14:30, Eskişehir - Yunan KarargâhıGüneş, kalın tuğla duvarlı eski Osmanlı binasının içini yakıyordu. Toz zerrelerı, açık penceleden giren ışık demeti içinde dans ediyordu. Terle ıslanmış üniformanın kokusu, mürekkebin keskin kokusu ve dışarıdaki atların ter kokusıyla karışıyordu.Bu, tarihi bir olayı eğitim amaçlı anlatan bir belgeseldir. İçerikte askeri strateji ve savaş unsurları bulunmaktadır.General Georgios Hatzianestis, 53 yaşında, gri bıyıklarının uçlarını büken, yüzünde derin kırışıklar taşıyan bir adamdı. Sol yanağında, Balkan Savaşı'ndan kalma ince bir yara izi vardı. Masanın üzerine yayılmış haritaya bakıyordu. Kırmızı çizgiler - Türk savunma hatları. Mavi oklar - Yunan ilerleme planı."Bakın şuna," dedi, parmağıyla haritayı vurarak. Yanındaki beş subaya döndü. "Türklerin toplam askeri gücü: 60.000 adam. Bizim gücümüz: 120.000 adam. Onların topları? 1877 Rus-Osmanlı Savaşı'ndan kalma antika parçalar! Bizimkiler? 1918 model İngiliz topları."Albay Nikolaos Trikoupis hafifçe güldü. "Paşam, istihbarat raporları Türklerin mühimmat sıkıntısı çektiğini söylüyor. Her asker için sadece 50-60 mermi.""50 mermi!" Hatzianestis kahkaha attı. "Bizim askelerimizin her biri 300 mermiyle yüklü. Bu bir savaş değil, efendiler. Bu bir temizlik operasyonu!"Odanın köşesinde, Albay Andreas Kalinsky sessizce duruyordu. 61 yaşındaydı, üç savaş görmüştü. Kaşlarını çattı ama itiraz etmedi. Hatzianestis'i herkesin önünde eleştirmenin tehlikesini öğrenmişti.General ayağa kalktı, pencereye yürüdü. Dışarıda, mükemmel dizilmiş asker sıraları vardı. Her biri yeni üniformalarla, parlayan teçhizatla."Ankara'ya kadar," dedi, şampanya şişesine bakarak - zaten hazırlanmıştı, zafer kutlaması için, "maksimum 15 gün. Belki 12. Türk 'ordusu' dağılacak. Mustafa Kemal kaçacak. Ve ben..." durdu, gözleri hayal kurarak, "tarihte, Anadolu'yu nihai olarak fetheden adam olarak anılacağım."Masada, önceden yazılmış bir zafer telgrafı duruyordu. Sadece tarih kısmı boştu.Ama General Hatzianestis o anda bilmiyordu ki, 240 kilometre güneydoğuda, Polatlı'nın tozlu sokaklarında, basit bir subay üniforması giyen bir adam, tüm o güvenini küllerle karıştıracak bir plan üzerinde çalışıyordu. O kadar basit bir plan ki, tüm Avrupa askeri akademileri bunu yıllarca inceleyecekti. O kadar etkili bir plan ki, sadece 30.000 Yunan askeri değil, tüm Anadolu'nun kaderi değişecekti... Ve bu değişim, Avrupa'nın hiç beklemediği bir şekilde gelecekti.
YUNAN TARAFI:
120.000 iyi beslenmiş ve eğitimli asker
180 adet modern top (1918 model İngiliz topları)
32 adet uçak (keşif ve hafif bombardıman)
Sınırsız mühimmat: Her asker 300 mermi taşıyordu
Büyük Britanya ve Fransa'dan lojistik destek
TÜRK TARAFI:
60.000 asker, çoğu düzenli eğitim almamış
65 adet eski top, bazıları 1877 Rus-Osmanlı Savaşı döneminden
Uçak: Hiç yok
Sınırlı mühimmat: 50-60 mermi per asker
Uluslararası ambargo: İngiltere, Fransa, İtalya silah satışını reddediyordu
Bir hafta önce, İnönü'de. Yüzbaşı Hasan Tahsin, 38 yaşında, üç çocuk babası, Çanakkale gazisi. Sakarya nehri kıyısında, son radyo mesajını gönderiyordu."Mühimmat bitti... toplarımız susturuldu... düşman tanklarını durduramıyoruz..."İki saat sonra şehit düştü. Taburundan sadece 23 asker sağ kurtuldu. 187 askerden.
Eskişehir'e döndüğümüzde, General Hatzianestis bu rakamları gördüğünde, yüzünde geniş bir gülümseme belirdi."120.000'e karşı 60.000? Teknolojik üstünlük? Hava gücü? Mühimmat fazlalığı?" Başını salladı. "Centilmenler, bu savaşta en zor kısım, askerlerimize ciddiye almalarını söylemek olacak. Talimlerden daha kolay olacak."Yanında, Albay Trikoupis memnuniyetle başını salladı: "Efendim, erkekler şimdiden şunu söylüyor: 'Ankara'da hangi otelde kalacağız?'"Sessizce köşede duran Albay Kalinsky, haritadaki kırmızı çizgilere baktı. Türk savunma hatları. Çok düzenli. Çok... derin. Polatlı'ya kadar uzanıyordu. Neden bu kadar derinde?Ama sormadı.
Mustafa Kemal. 40 yaşında. Selanik doğumlu ama artık vatanı Anadolu'ydu. Babasını küçük yaşta kaybetmişti - bir odun tüccarı, sade ama gururlu bir adam.1905'te, Harbiye Mektebi'nden mezun olduğunda, diğer gençler İstanbul'un kafelerinde şiir tartışırken, o kütüphanede oturuyordu. Clausewitz. Napoleon'un kampanyaları. Prusya Generali Moltke'nin taktikleri.Ama bir şey eksikti bu Batı kitaplarında.Bir gün, 1907'de, İstanbul'da, Harp Akademisi kütüphanesinde, 19 yaşındaki bir Kurmay yüzbaşısı adayı olan Mustafa Kemal, bir eski Osmanlı askeri tarihçisini - Ahmet Cevdet Paşa'yı - okuduğunda bir şey fark etti.Avrupa kitapları şunu öğretiyordu: "Düşmanla doğrudan çatış. Güçlü ol. Savunma hattını kır."Ama Osmanlı komutanları - Yavuz Sultan Selim, Fatih Sultan Mehmet - farklı düşünmüştü."Düşmanın gücünü kullan," yazmıştı Cevdet Paşa, "onun kendi ağırlığıyla çök."Genç Mustafa Kemal o gün notlar aldı. Küçük, siyah bir deftere.