Vorden kastelen route in de Achterhoek

Vorden


Vorden (Nedersaksisch: Vodden) is een dorp in de gemeente Bronckhorst in de Nederlandse provincie Gelderland. Het ligt ongeveer 10 km ten zuidoosten van Zutphen. In 2023 telde het dorp 7.235 inwoners.[1]
Vorden wordt doorsneden door de weg van Zutphen naar Ruurlo (N319) en door de Baakse beek (ter plaatse ook wel Vordense beek genoemd), die naar de IJssel stroomt. Vorden ligt aan de in 1878 geopende spoorlijn Zutphen - Winterswijken heeft een station centraal gelegen aan de Stationsweg.
Geschiedenis en architectuur
In de middeleeuwen ontstond Vorden op een aan de "Vordensche" beek gelegen dekzandgebied, vlak bij huis Vorden (zie onder). Het dorp dankt zijn naam vermoedelijk aan het woord 'voorde', dat doorwaadbare plaats betekent. Het werd in 1235 een zelfstandige parochie. Tot 2005 was Vorden een zelfstandige gemeente, maar ten gevolge van een gemeentelijke herindeling werd Vorden op 1 januari van dat jaar samengevoegd met de buurgemeenten Hummelo en Keppel, Steenderen, Hengelo en Zelhem tot de gemeente Bronckhorst. Andere kernen in de voormalige gemeente waren Delden, Kranenburg, Linde, Medler, Mossel, Veldwijk, Vierakker, Wichmond,

Vorden is bekend omdat het acht kastelen telt, waarmee het een van de meest kastelen-rijke dorpen van Nederland is. Huis Vorden staat aan de rand van het dorp, de andere zeven staan er in een kring omheen.
Huis Vorden werd voor het eerst vermeld in 1315. In 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, werd het geplunderd en dertig jaar later hersteld. In 1976 werd het gerestaureerd en fungeerde het als gemeentehuis. In 2004 heeft de gemeente Vorden het kasteel verkocht aan een particulier. Sindsdien wordt het kasteel gebruikt als huwelijkslocatie.
Kasteel Hackfort werd voor het eerst genoemd in 1324. Na gedeeltelijk verwoest te zijn door een brand in 1586, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, werd het herbouwd. De huidige voorgevel in Lodewijk XVI-stijl kreeg het in 1788. Anno 2022 is het opgedeeld in appartementen.
Den Bramel. Van de voor het eerst in 1396 vermelde versie en die uit ongeveer 1645 resteert weinig meer; het huidige gebouw dateert grotendeels uit de periode 1720-1726.

Kasteel Ruurlo
Huis Ruurlo is een kasteel en landgoed in de gemeente Berkelland, zuidelijk gelegen van het dorp Ruurlo, in de Nederlandseprovincie Gelderland. Het is onderdeel van een sinds 2010 geregistreerd rijksbeschermd complex Historische Buitenplaats.
Geschiedenis
Kasteel Ruurlo wordt al in 1326 genoemd en is vanaf de 15e eeuw in handen van de Nederlandse adellijke familie Van Heeckeren geweest.[1] Vanaf de jaren '80 deed het dienst als gemeentehuis van Ruurlo. Vanwege de fusie met Borculo, Eibergen en Neede in 2005 verloor het zijn bestemming. In 2013 kocht Hans Melcherskasteel en landschapspark en liet het grondig restaureren. Vanaf 2017 maakt het deel uit van museum MORE

T Suideras

Suideras is een historische buitenplaats in Vierakker in de Nederlandse provincie Gelderland. Het door tuinen en een landschapsbos omringd huis is eind negentiende eeuw gebouwd in opdracht van J.M. baronesse van Voorst tot Voorst, douairière van A.A.J.C. baron van der Heyden. Het landgoed wordt nog altijd particulier bewoond en is een rijksmonument.

Kasteel Slangenburg

Slangenburg (ook wel Slangenburgh) is een kasteel met landgoed in de Nederlandse gemeente Doetinchem(provincie Gelderland), ongeveer 4 kilometer van de stad Doetinchemverwijderd. Op het bijna 600 ha grote landgoed tussen Doetinchem en Westendorp is ook de Sint-Willibrordsabdijvan de kloosterorde der benedictijnengevestigd. Kasteel Slangenburg staat in de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg van 1990.
Kasteel
Slangenburg wordt voor het eerst vermeld in 1354 als eigendom van Maes (Thomas) van Baer. In 1585 werd het door het Staatse leger verwoest en kon pas tijdens het Twaalfjarig Bestand herbouwd worden.[2] In de 17de eeuw werd het kasteel eigendom van de veldheer Frederik Johan van Baer (1645-1713), die het verbouwde om er te kunnen wonen. Het kwam in de 18e eeuw in het bezit van de familie Steengracht en vererfde in 1781 op de familie Van der Goltz,[3] in welke laatste familie het tot 1863 bleef waarna de erven-Van der Goltz het in 1895 verkochten.