ibrahim, baltanın suçu yok; kırılmak puttan eskidir / mazlum mengüç

"ibrahim, kırılmak puttan eskidir bilmiyorsun.
beni olmamağa tabancaladılar; hiç okyanusum olmadı, hiç kendim ibrahim çinde hiç ablam
beni bir yaşamakla dağladılar ki sorma, beni ağlatarak anamın karnından
beni doğarak öldürmenin yolunu buldular.
bu ağ
bu dağ damağ
bu huma kalmağla ben sorma ibrahim;
onca sene koca yaptım gözleri şeyh galip okudum, perdeleri değiştim
oldum yirmibeş yirmi altı daha Allah'ın hatırladığını görmedim

ibrahim, bir uzağın sırtı gibiyim yakışmıyorum dünyanın hiçbir penceresine
sorma kanser hücreliyorum, sorma bulsa beni
ölmeye yatıracak o katilin işini aksatmışım fazladan yaşıyorum
o kadın işte
o kadının evinden çıkmışım da yenilgime çekilmişim
tüfek mi çatmışım neymiş, içindeki kuşlara bir bir
sorma baya kötüymüşüm
sorma çingeneler almalıymış beni.

Şu atlas bir kıyı kaysa fakat değil mi ibrahim bence de Allah baba istese olur çinde de bir ablam
Allah baba istese, istemiyor! yapraklarda takvimleri döker
bu eli cebinde yaşamak fikri
bu put bu şiir bu şaşaa bu dur ya, şeyi sorsana; bana ol demiş mi dememiş mi
sorsana istemiş miyim olmak …

anam beni doğurmuş mu görmüş müyüm bende dört bucak
bir evim olmuş mu beni de sevmişler mi sorsana

ibrahim, baltanın suçu yok, kırılmak puttan eskidir bilmiyorsun
sana bir çağ buldular, sana ateşten deva, sana putlar ne hacet, sana kemankeş tıs
bir kavmin vardı bir de rabbin ibrahim, Peki ya ben
ama ben
ya ben?
hangi sabrın ortasında oturup beklediysem bir peygamber doğuramadım
inceldim yoksanarak bir ağrıya.
çıt etmeden alıştım, devlet ne allah ne
beni doğruyla paralel bir iksire mukayyet kıl,
beni ayetine sür beni gazozuna bağışla
beni annesiz bir çocuğun kalbine ısmarla ibrahim
beni bilinmeze denklem olmakla geçmiyor ömür bilmiyorsun
sorma, hem gül hem gürz taşıyorum içimde
saksılar alıyorum, çiçekler, kan veriyorum geçmiş oluyor
şurama dayanıyorum ibrahim, bütün kemiğimle bıçağa."

iyiyim diyorum iyiyim annem doğurmuş beni
iyiyim ol demiş bana beni de sevmişler, iyiyim
bir tarafta cızlağım, ihbar ve dünya
bir tarafta şubat devlet ve Allah
ben böyle çok güçsüz oldum İbrahim,
bil ve doğrul, bil ve doğrul ibrahim.



beni bıçağına ısmarla ibrahim, elinden hiçbir şeyin gelmediğiyim.
yolda belki allah bulurum, yolda belki cehennem,
beni üzülmüş bir çocuğun kalbine ısmarla

ibrahim baltanın suçu yok, sevmek puttan eskidir, bilmiyorsun.
hem gül hem gürz taşıyorum içimde, bilmiyorsun.
dargınım sabahlarına dünyanın, sokaklarına kızgınım, ağaçlarına küs.
yaşamak da intihardır bazen ibrahim, yaşamak da küfür...
havsalama dayanan eğik şey
beni güzelt,
beni hor gör, beni parçala
suyla söndürülmüyor yangın
kemiğimi bıçağa, beni Allah'ına ısmarla ibrahim.
çok haklı kaybediyorum, bilmiyorsun. ...