ΤΟΠ-10 ήττες του μπασκετικού ΠΑΟΚ!

Ο ΠΑΟΚ έχει ως χρώματα το μαύρο, ένδειξη πένθους για την πτώση του Ελληνισμού της Ανατολής, και το άσπρο, σύμβολο της ελπίδας για αναγέννηση. Ο Δικέφαλος Αετός συμβολίζει την προέλευση του συλλόγου και την επάνοδο της μνήμης στις ρίζες και την κληρονομιά των προσφύγων (Βυζάντιο και Κωνσταντινούπολη).
Με τα χρόνια το έμβλημα τροποποιήθηκε, καθώς τα φτερά του αετού δεν εμφανίζονται πλέον ανοιχτά, αλλά πένθιμα κλειστά, ούτε φέρει στέμμα, σπαθί ή σφαίρα.
Αν σας ρωτήσει ποτέ κανείς πόσους τίτλους έχουμε, τι έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα και τι ιστορία έχουμε στο μπάσκετ, πρώτα δείξτε του αυτά!
Αν κάποιος μπεί σε σελίδες άλλων ομάδων θα δεί μόνο νίκες, τίτλους, χαρές. Θα δεί μόνο θριάμβους, μια ουτοπία, λες και στη ζωή υπάρχει μόνο η χαρά. Θα δεί μόνο τη μια πλευρά του νομίσματος, μια προσπάθεια να "φτιάξει" ψεύτικους οπαδούς που αγαπάνε μόνο τη νίκη και όχι την ομάδα τους. Όχι σε αυτή τη σελίδα! Όχι σε εμάς!
Πρώτα δείξτε αυτά στα παιδιά σας. Να μάθουν να χάνουν και να δούν πως στη ζωή δεν υπάρχει μόνο μαύρο ή άσπρο, αλλά και τα δύο μαζί!
Εδώ μέσα υπάρχουν 6 χαμένοι τίτλοι. Υπάρχουν όμως καρδιοχτύπια και αγνά δάκρυα αγάπης για την ομάδα. Στεναχώριες που μας στιγμάτισαν για μια ζωή. Που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μας και μας έδωσαν μαθήματα ζωής.
Και η ζωή δεν ήταν ποτέ μόνο χαρές και πανηγύρια για κανέναν άνθρωπο. Γιατί λοιπόν να είναι για τον αθλητισμό?
Ναι, ήμασταν άτυχοι, γκαντέμηδες, αυτοκτονικοί, ακόμα και καταραμένοι. Ήμασταν άνθρωποι όμως, όπως και στην κανονική μας ζωή. Δε χρειάζεται κάποιος να μας κάνει καζούρα, το κάνουμε μόνοι μας στον εαυτό μας. Δεν είναι ανάγκη να μας κοροϊδέψει κανείς, το χιούμορ μας είναι γνωστό σε όλους (δείτε απλά τα σχόλια στην απογευματινή ανάρτηση). Δε χρειάζεται να ντρεπόμαστε για καμία από τις άτυχες στιγμές, από αυτές φτιάξαμε κι άλλους οπαδούς!
Να είστε περήφανοι γι'αυτά που έχουμε καταφέρει και γι'αυτά που έχουμε ζήσει. Ακόμα και για το μικρότερο!
Εξάλλου, έτσι είναι ο ΠΑΟΚ μας από την ίδρυση του μέχρι σήμερα. Για κάθε μαύρο ενός πένθους και μιας στεναχώριας, θα υπάρχει πάντα και ένα άσπρο της αναγέννησης...