Fóstbræður HD: Sköllóttur

Skets úr fyrsta þætti í fyrstu seríu
Fóstbræður S01E01 - Sköllóttur

-

Sjúklingur, alveg sköllóttur, kvartar yfir að „þykka hárið“ sé farið að þynnast. Læknirinn, með fullt höfuð hárs, trúir sjálfur að hann sé sköllóttur og reynir að hugga sjúklinginn með reynslu sinni. Fáránlegur og öfugsnúinn skets þar sem hvorugur sér raunverulega ástandið — bara það sem þeir ímynda sér.

-

Sjúklingur:
Já, góðan daginn, læknir.

Læknir:
Góðan daginn. Hvað get ég gert fyrir þig?

Sjúklingur:
Já, ég er búinn að vera svolítið lengi á leiðinni, en... en svo er það alveg vextir að... mér finnst svona svolítið… þetta er nú kannski bara paranoja hjá mér... en mér finnst eins og það sé farið að þynnast á mér hárið.
Að... að þynnast hárið.

Læknir:
Já?

Sjúklingur:
Sko, nú er ég með mjög þykkt hár, og þegar ég renn fingrunum í gegnum lubbann... þá finnst mér eins og það sé aðeins farið að þynnast. Ekki mikið, bara örlítið.

Læknir:
Aha. Já...

Sjúklingur:
Bróðir minn fór að missa hárið fyrir nokkru, og er orðinn alveg sköllóttur.
Og ég vil nú ekki enda eins og hann. Ég vil allavega fyrirbyggja. Átt þú kannski eitthvað krem, eða sjampó eða eitthvað?

Læknir:
Hmmm... nei, ég er nú ansi hræddur um að það sé lítið til af slíku.

Sjúklingur:
En hvað finnst þér almennt um það að vera sköllóttur?

Læknir:
Það er svo sem ekkert að því. Það hentar sjálfsagt einhverjum.

Sjúklingur:
Það er bara ekki ég. Ég get ekki horft framan í sköllóttan mann. Ég meina... ég hef ekki talað við bróður minn í tvö ár. Ég vorkenni honum svo mikið — ég bregst við með afneytun.

Læknir:
Viðurkennir hann ekki að hann sé sköllóttur?

Sjúklingur:
Jú, jú. Honum finnst það bara flott... sem er skrítið.

Læknir:
Heyrðu, skulum kíkja aðeins á þetta.
(Sækir skeið.)
Hérna er skeið. Þú finnur að hún er köld?

Sjúklingur:
Já. Hún er alveg ísköld.

Læknir:
Finnurðu eitthvað núna?

Sjúklingur:
Nei.

Læknir:
Það er vegna þess að hárið er á milli.
En hvað finnurðu núna?

Sjúklingur:
Ekkert.

Læknir:
Hárið er á milli… Ég veit ekki alveg hvernig ég á að segja þér þetta. Ég vil ekki særa þig eða neitt slíkt...
en ég verð að segja það: Þú ert sköllóttur.

Sjúklingur:
Hvað meinarðu?

Læknir:
Ég meina bara það — þú ert sköllóttur. Nauðasköllóttur.

Sjúklingur:
Þú átt sem sagt við að hárið á mér sé bara ímynd?

Læknir:
Já. Og þessi lokkur hérna – ímyndaður.
Og þessi sársauki sem þú finnur núna – líka ímyndaður.

Sjúklingur:
Getur verið, læknir... að þú bregðist svona við af því að þú ert öfundsjúkur? Af því að þú ert rauðhærður?

Læknir:
Bíddu… hvað áttu við?

Sjúklingur:
Þú ert rauðhærður.

Læknir:
Nei. Ég var einu sinni rauðhærður og leið mikið fyrir það.
En í dag er ég blessunarlega sköllóttur.

Sjúklingur:
Ert þú sköllóttur?

Læknir:
Já! Ekki stingandi strá á hausnum á mér.

Sjúklingur:
Jæja, ég sé að við komumst ekkert lengra með þetta.
Vertu bara blessaður, sko. Þú ert ekki frekar sköllóttur en ég.

Læknir:
Bæ bæ, og takk fyrir komuna.

Sjúklingur:
Já…