Maak een vuist en neem betere en gedragen beslissingen

In de kindergemeenteraad van Kruibeke gebruikten ze hun vuisten om samen te beslissen rond welke kinderrechten ze wilden werken. Collega Koen begeleidde dit proces.

Eerst verkenden ze samen alle kinderrechten en daarna mocht iedereen stemmen op zijn favoriete kinderrechten. Zo kregen ze een top 3. Maar hoe konden ze zeker zijn dat alle kinderen achter deze selectie stonden? Door hun vuisten te laten spreken!

Koen stelde voor dat de kindergemeenteraad aan de slag zou gaan met de top 3. Wie akkoord was, mocht zijn vuist in de lucht steken. Wie bezwaar had en nog iets wilde veranderen, mocht een open handpalm laten zien en daarna vertellen wat hij of zij wilde toevoegen.

Iedereen ging akkoord met het voorstel, behalve twee groepen. Deze kinderen vonden in de top 3 niets terug rond het recht op bescherming of toegang tot gezondheidszorg. Zij wilden daar toch graag aandacht voor, zeker in COVID-tijden.

Op basis van deze input herformuleerde Koen het voorstel:
“Ik stel voor dat de Kindergemeenteraad dit jaar werkt rond de volgende 3 kinderrechten: het recht op een goed leven, het recht op spel, rust en cultuur én het recht op veiligheid en bescherming (met speciale aandacht voor gezondheidszorg).”

De kinderen mochten weer stemmen. Iedereen liet zijn vuist zien. Het voorstel was aangenomen.

Co-creatie heeft dus alles te maken met vuisten en eigenlijk ook met open handen. Je kan ze immers gebruiken om samen een gedragen voorstel uit te werken. Als iedereen dan uiteindelijk zijn of haar vuist toont, dan weet je dat iedereen achter de beslissing staat.