Termin wybuchu Powstania Warszawskiego tragiczny błąd AK

W drugiej połowie lipca 1944 gdy dojrzewała decyzja o wybuchu powstania w Warszawie miało miejsce spotkanie dowódcy AK gen Komorowskiego z generałami Pełczyńskim i Okulickim, w trakcie którego komendant główny AK wydał wstępną zgodę na rozpoczęcie powstania w Warszawie, zastrzegając jednak, walka w Warszawie zostanie podjęta w zależności od rozwoju sytuacji na froncie niemiecko-sowieckim oraz zachowania się Niemców w Warszawie. Ustalono, że uderzenie rozpocznie się na specjalny rozkaz dowódcy AK – nie wcześniej, jak w chwili, gdy wojska sowieckie zdezorganizują obronę niemiecką na przyczółku warszawskim.
31 lipca około 17.30 na naradzie komendy głównej AK pojawił się pułkownik Antoni Chruściel ps „Monter” dowódca Warszawskiego Okręgu AK, który poinformował dowództwo AK, że Armia Czerwona wyzwoliła podwarszawskie miejscowości w tym Radość, Miłosnę, Okuniew, Wołomin i Radzymin, a sowieckie czołgi były widziane na Pradze. Na tej podstawie Delegat Rządu na Kraj Jan Stanisław Jankowski wydał zgodę na rozpoczęcie powstania warszawskiego. Generał Bór - Komorowski wydał następnie pułkownikowi „Monterowi” rozkaz rozpoczęcia akcji zbrojnej w Warszawie następnego dnia, tj. we wtorek, 1 sierpnia 1944 r., o godz. 17.00. Tak się zaczyna historia jednego z najbardziej tragicznych rozdziałów II wojny światowej.
Jednak radzieckie czołgi, które 31 lipca były na przedpolach warszawskiej Pragi ostatecznie nie wjechały do Warszawy. Co takiego zdarzyło się na wschód od Warszawy na przełomie lipca i sierpnia 1944 r, jak przebiegał radziecka ofensywa na tym obszarze. W dzisiejszym odcinku postaram się opowiedzieć o tym. Opowiem więc o największej bitwie pancernej na ziemiach współczesnej Polski w rejonie podwarszawskiego Wołomina. Serdecznie zapraszam.