به فراخور زادروز صد سالگی بانو دلکش خواننده محبوب و قدیمی ایران

عصمت باقرپور بابلی اگر در قید حیات بود، در سوم اسفند سال هزار و چهارصد و سه تولد صد سالگی‌اش را جشن می‌گرفت و شاید همانند اقبال آذر (خواننده موسیقی اصیل و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی) که روز درگذشتش با روز تولد #دلکش یکی است، می‌توانست به همان قدرت در این سن هم بخواند. نام هنری دلکش (نام گوشه‌ای در دستگاه ماهور) را روح الله خالقی، موسیقی‌دان، آهنگساز و نوازنده ویولن برای او انتخاب کرد اما پیش از آن، راه پرفراز و نشیبی طی کرد تا بتواند لایق چنین نام مستعاری باشد. دلکش زاده بابل در استان مازندران بود و یکی از نقاط قوت کارش هم بعدا همین شد که به غیر از آواز و تصانیف موسیقی دستگاهی، موسیقی محلی را نیز از یاد نبرد و قطعات مختلفی به مازندرانی خواند و آهنگسازی کرد. در تابستان سال هزار و سیصد و بیست و سه گوینده رادیو تهران اعلام کرد، خواننده‌ای جدید همراه با ویولن مهدی خالدی و ضرب علی زاهدی، آوازی در بیات‌ترک اجرا می‌کند و این آغاز رسمی کار عصمت باقرپور شد که تا اوخر حیاتش خواند، هر چند با وقوع انقلاب اسلامی در ایران او نیز مانند بسیاری از خوانندگان زن مطرح آن دوره به گوشه‌ای رانده شد و تنها صدای پرصلابتش در محافل خصوصی و چند کنسرت در خارج از ایران به گوش علاقه‌مندانش رسید.
#بانو_دلکش
#دلکش
#تاریخ_موسیقی_ایران
#خوانندگان_قدیمی
#موسیقی_سنتی_ایران
#روح_الله_خالقی
#مازندران
#بانوی_آواز_ایران
#نوای_ماندگار
#ایران_نوستالژیک