وارث نیمه ایران

امپراتوری سلوکیان سلوکوس یکم نیکاتور؛ از تاجگذاری تا سرنوشت تلخ

پس از پیروزی سرنوشت‌ساز در نبرد ایپسوس (۳۰۱ ق.م)، سلوکوس یکم، ملقب به نیکاتور (فاتح)، پادشاهی خود را بر پهناورترین قلمروی باقیمانده از امپراتوری اسکندر تثبیت کرد که بخش اعظم آن، قلب ایران را در بر می‌گرفت؛ از سوریه شمالی تا مرزهای هند. او پادشاهی بود که به‌جای تکیه صرف بر قدرت مقدونی، سعی در ادغام فرهنگ‌ها داشت. ازدواج او با آپاما، دختر سپیتامنس ایرانی، تأثیر عمیقی بر دیدگاه‌هایش نسبت به مردم ایران گذاشته بود، تا جایی که نام آپاما به چندین شهر سلوکی داده شد و پسرشان آنتیوخوس، وارثی نیمه‌ایرانی به شمار می‌رفت. سلوکوس با هدف تثبیت قدرت در شرق و مدیریت منابع عظیم ایران، شهر جدیدی به نام سلوکیه را در کنار رود دجله (در نزدیکی بابل) ساخت که به پایتخت شرقی و یکی از بزرگترین مراکز تجاری و فرهنگی آن دوران در ایران تبدیل شد. در این دوره، وضعیت اقتصادی مردم ایران در مناطق مرکزی و غربی به دلیل برقراری نظم سلوکی و احیای راه‌های تجاری، آرامشی نسبی داشت. او همچنین با انتصاب ساتراپ‌های قابل اعتماد و ترکیب نیروهای نظامی از اقوام ایرانی، برای حفظ وحدت سرزمین خود تلاش می‌کرد. اما این آرامش در شرق، موقتی بود و جاه‌طلبی‌های غرب او را رها نمی‌کرد.
ادامه داستان... در کامنت اول...