FF.C - Άδειο σκηνικό

Όταν η μέρα τελειώνει και μένω πάλι μοναχός,
κάνω βουτιά στο σκοτάδι, Ναι!
Σε άγνωστο βάθος.
Το μυαλό μου θολώνει και μένει μόνο το άγχος...
αν όντως βρήκα το σωστό ή μήπως έκανα λάθος;
Άλλη μια μέρα τελειώνει, άλλη μια μάχη αρχίζει,
το παρόν με πληγώνει και το μέλλον φοβίζει.
Οι σκέψεις συνεχίζουν πάλι να ματώνουν το μυαλό μου
και είναι τόσοι αυτοί που δήθεν νοιάζονται για το καλό μου.
Έτσι στο ψέμα βάζω τέρμα, στα δήθεν βάζω παύση.
Το χαμόγελο έχει παγώσει μα το μυαλό μου δεν έχει ξεχάσει...
Κι όμως για μια στιγμή νιώθω ν' αγγίζω όσα έχω χάσει
σε μια ύστατη προσπάθεια το μυαλό μου ν' αποδράσει.
Πως γίνεται κι όλα κινούνται γύρω μου σε γρήγορο ρυθμό;
Νιώθω τόσο μόνος, και τον έλεγχο ψάχνω να βρω...
Και αντιδρώ να βρω πως να σωθώ, πατώντας το κενό μπορώ
το όνειρο απατηλό σαν πτώση στο γκρεμό.

Στο γκρεμό μοιάζει να πέφτω σ' εν' ατέλειωτο κενό
πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό.
Στο γκρεμό μοιάζει να πέφτω σ' εν' ατέλειωτο κενό
πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό. Και ειμ' ακόμα ειμ' ακόμα εδώ.
Στο γκρεμό μοιάζει να πέφτω σ' εν' ατέλειωτο κενό
πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό. Και ειμ' ακόμα ειμ' ακόμα εδώ!

Στο γκρεμό μοιάζει να πέφτω σ' εν' ατέλειωτο κενό
σαν φιλιά στο λαιμό κανένα περιθώριο
η μοναξιά πισώπλατα και ύπουλα χτυπά
Πρέπει να βρω κάπως να σπάσω τα δεσμά
Σου 'χει τύχει ποτέ να νιώθεις μόνος μέσα στο πλήθος
παρέα μου ο στίχος κι ο ήχος της ψυχής μου σαν ήχος
που πλάθεται για να εξηγήσει το ανεξήγητο
Να βρει την έξοδο μες' το λαβύρινθο
Έτσι κι' εγώ διέξοδο βρίσκω μες' απ' τη μουσική
Απόγνωσης κραυγή πρόκειται ν' ακουστεί
Στης ζωής το σχολείο κάθε μάθημα είναι πολύτιμο
κι αν δε το πιάσεις με τη πρώτη πληρώνεις το αντίτιμο
Μόνος με τις φοβίες, αντιμέτωπος με όλα σου τα λάθη
σε κυριεύει' η μοναξιά ο ήλιος έσβησε εχάθει
Σκοτάδι παντού !
Φοβάσαι στο μέλλον τι θα γίνει, ποιος είναι αυτός
που φταίει και ποιος αυτός που θα σε κρίνει;
Από της μοναξιάς το μονοπάτι διαλέγεις μέσο διαφυγής
το κάνω κι' εγώ κάποιες φορές μα κάποτε θα κουραστείς
Σε κάθε λύπη σε κάθε χαρά, παραμονεύει η μοναξιά
Σε ξεγελά στην αρχή φαίνεται γλυκιά ! όμως μετά
αφιλόξενη όπου βρει μετά μεταμορφώνετε σε εξορία
αλλάζει πρόσωπο ξαφνικά τώρα μοιάζει με τιμωρία
Μα τ' ειρωνεία, έπεσες στη παγίδα αντιστράφηκαν οι ρόλοι όπως δυστυχώς κάνουνε όλοι !

Στο γκρεμό μοιάζει να πέφτω σ' εν' ατέλειωτο κενό
πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό ! Και ειμ' ακόμα ειμ' ακόμα εδώ
Στο γκρεμό μοιάζει να πέφτω σ' εν' ατέλειωτο κενό
πρωταγωνιστής σε άδειο σκηνικό ! Και ειμ' ακόμα ειμ' ακόμα εδώ