Robert Long - Jos

Robert Long - Jos

En toen opeens was Josje dood
Hij had gewoon geen zin om door te leven
Hij heeft zichzelf als 't ware opgeheven
Hij heeft aan mij zijn laatste brief geschreven
Hij hield zich niet nog langer groot
Ik gaf hem de genadestoot

Soms denk je dat je iemand kent,
Nou ja, ik kende Jos zo'n maand of zeven
Hoewel we eerst nog al op afstand bleven
Zag ik de echte Jos soms toch wel even
Als door een scheur in het cement
Dan kroop ie langzaam uit z'n tent
Wanneer we zomers de rivier afdreven
Kwam er een glimlach om z'n lippen zweven
Was ie wat minder bang zich bloot te geven
Dan was ie in z'n element
We raakten aan elkaar gewend

Hij zei niet veel in het begin
Ik wist niet of ik Jos ooit zou bereiken
Als ik wat vroeg, begon ie weg te kijken
Hij zei alleen soms: 'hou nou op met zeiken'
Zijn handen nors onder z'n kin
Verroerde uren lang geen vin
Hij wou zo graag een harde bolster lijken
Maar op den duur begon het schild te wijken
Liet ie wat meer van z'n gevoelens blijken
En ging ie op m'n vragen in
Kwam hij tevoorschijn
Zin voor zin

Hij had van alles opgekropt
Er was niks waar je Jos om zou benijden
Zijn ouders waren van elkaar gescheiden
En om de maand moest ie bij een van beiden,
Waar ie met snoep werd volgepropt
En hij vertelde me beknopt
Hoe hij als kind z'n vader wakker gilde
Omdat ie liever naar z'n moeder wilde
En hoe z'n vader hem z'n bed uit tilde
En in de kelder had gestopt
Te vroeg en veel te vaak geschopt

Hij zei: 'misschien is het verkeerd'
Maar ik denk steeds was ik maar niet geboren
De mensen hebben hun gevoel verloren
Haast niemand wil zich aan een ander storen
Dat heb ik nou toch wel geleerd
Zelfs als je werkelijk crepeert
Zal men proberen om je stem te smoren
Maar ieder mens wil toch bij iemand horen?
Dat lot is mij dan zeker niet beschoren
Ik word haast over geweerd
Een ik heb Jos opnieuw bezeerd

Had ik hem achteraf beschouwd
Toen hij dat zei maar naar me toegetrokken
En hem gezegd: 'we zullen samen knokken'
Maar ik zei niets
Was van mezelf geschrokken
Een onvergeeflijke fout
Maar God, ik voelde me zo oud

Hij schreef: ook jij liet me weer los
Door niks te zeggen heb je toch gelogen
Want wat ik wilde zag ik in je ogen
Ook jij, gevangen in je onvermogen
Jij bent nog meer dan ik de klos
Je bent misschien een oude vos
Jij kan op meer ervaring bogen
Jij kunt ertegen als je wordt bedrogen
Maar ik heb alles nog een overwogen
Ik wil niet meer
Het beste,
Jos