فروغ ذات.....شعر و اجرا علی وافی

فروغ ذات
.. دنیای من کنار تو باغ جنان شودفروغ
در باغ حسن تو دل من شادمان شود
با من بمان اگرچه شدم پیر و ناتوان
پیری که با جوان بنشیند جوان شود
در چشم تو فروغ امید و سعادت است
دل داده ام که وارث این توآمان شود
حتی اگر به عشق تو جانرا فدا کنم
وصلت بر این معامله ام رایگان شود
با من چه کرده ای که دگر عضو عضو من
چون تشنه ای ست کز پی آب روان شود
خوشنام عشقم و نگران هیچ نیستم
حتی اگر محبت ما داستان شود
می خواهمت به وسعت روح نیاز خویش
با من بمان که دشت دلم گلستان شود
جان می دهم به راه تو خواهی ز من بخواه
این آزموده بار دگر امتحان شود
هان ای غزال خوش قدم شادی آفرین
با هر صدای پای توشوقم عیان شود
در عشوه ها و ناز تو صد پرده دلبری ست
این دلرباِیی ات همه جا قهرمان شود
گاهی کنار دست منی گاه غایبی
هر آنچه دلبخواه تو باشد همان شود
در وصل و در فراق صدا می زنم ترا
باید شمیم نام تو عطر دهان شود
ای در خیال روح و دلم ماندنی ترین
یاد تو روحبخش دل و دین و جان شود
این شعر من به وصف رخ و زلف و چشم نیست
اینجا فروغ ذات تو شرح و بیان شود
وافی مطیع امر تو شد بی رجا و خوف
حتی اگر اسیر تو بی آب و نان شود

۲۷ دیماه ۱۴۰۲...اسکیشهر...ترکیه