قصه ها گل می کنند گل شاخه ها می شکند، دلو دل خانه ی ما جدا جدا میشکند

تا جوانی میرسه غم بر سر غم میرسد
رنج و درد عاشقی همیشه با هم میرسد
تا جوانی میرسه غم بر سر غم میرسد
رنج و درد عاشقی همیشه با هم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرسد
مگر از سنگ صبور مسافر دیار دور
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد
قصه ها گل می کنند گل شاخه ها می شکند
دلو دل خانه ی ما جدا جدا میشکند
حال مرغ بخت ما روی هوا می شکند
قصه ها گل می کنند گل شاخه ها می شکند
دلو دل خانه ی ما جدا جدا میشکند
حال مرغ بخت ما روی هوا می شکند
تا جوانی میرسه غم بر سر غم میرسد
رنج و درد عاشقی همیشه با هم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرسد
مگر از سنگ صبور مسافر دیار دور
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد
تا شب از خستگی قافله آگاه میشود
دل هوای غزل ما مصرف راه میشود
هیرمند خاطره ها به زیر خاک ها میشود
صبر ما سر میرود بانگ اسیری میرسد
فصل پیری میرسد بهانه گیری میرسد
نا صبوری پا به پای ناگذیری میرسد
تا جوانی میرسه غم بر سر غم میرسد
رنج و درد عاشقی همیشه با هم میرسد
به یکی صبر زیاد به دیگری کم میرسد
مگر از سنگ صبور مسافر دیار دور
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد
کوه به کوه نمیرسد آدم به آدم میرسد

"امیر جان صبوری"