اقتصاد ایران در پیش و پس از انقلاب دکتر آریا کنگرلو

برای از میان بردن فقر و بهتر کردن زندگی مردم چه باید کرد؟ همه پاسخ‌ها، سرانجام به دو راه اصلی می‌رسند:
راه اقتصاد دستوری که همچنان نکته مشترک نیروهایی است که در جمهوری اسلامی یا در اپوزیسیون به راه های سیاسی گوناگونی رفته اند، ما در سپردن کار افتصاد همداستان اند و بر این باورند که دولت قدرتمند با در دست گرفتن منابع ملی و نیز کنترل ثروت شهروندان، می تواند ازتوانگر بگیرد و به فردودست دهد و عدالت اجتماعی را بر قرار کند.
راه دیگر اما که هواداران بسیاری در اپوزیسیون ندارد، راه اقتصاد بازار بنیاد و کارآفرینی است. در این نگاه، کار دولت این‌ نیست که ثروت شهروندانی را بگیرد و تقسیم کند، بلکه کارش آن است که شرایط و پشتوانه‌ای فراهم کند تا هر شهروندی بتواند با کوشش و استعداد خود ثروت بیافریند.
تاریخ حکم خود را در جهان و ایران داده است: هرجا دولت به مالک و توزیع‌کننده تبدیل شده، تولید سقوط کرده، انگیزه‌ها خشکیده و عدالت جای خود را به ترس و تبعیض داده است. به وارانه، کشورهایی که آزادی اقتصادی و احترام به مالکیت را پذیرفته‌اند، توانسته‌اند هم ثروت بیافرینند و هم فقر را کاهش دهند. زیرا عدالت واقعی در برابری فرصت‌ها برای آفرینش ثروت است، نه در تقسیم نتایج.
در نگاهی که رو به بنیاد دولت و عدالت توزیعی دارد، کارآفرین و کارفرما استثمارگران توانگری هستند، که اگر نبودند همه در رفاه بودند. اما در نگاه بازار بنیاد، کارآفرین قهرمانی است که با خطرپذیری و خلاقیت، رفاه می‌آفریند. جامعه‌ای که از کارآفرین حمایت کند، دیر یا زود به عدالت نزدیک می‌شود — نه از راه مصادره، بلکه از راه تولید.
در این برنامه به همین دو مور می پردازیم: چه شد که اقتصاد ایران در جمهوری اسلامی در هم شکست و چه باید کرد که اقتصاد ایران دو باره شکوفا شود؟