تفأل حافظ-غزل شماره ۳۳۶ - جمعه - ۱۴۰۴/۱/۱۵- 2025/4/4

مژده وصل تو کو کز سر جان برخيزم
طاير قدسم و از دام جهان برخيزم
به ولاي تو که گر بنده خويشم خواني
از سر خواجگي کون و مکان برخيزم
يا رب از ابر هدايت برسان باراني
پيشتر زان که چو گردي ز ميان برخيزم
بر سر تربت من با مي و مطرب بنشين
تا به بويت ز لحد رقص کنان برخيزم
خيز و بالا بنما اي بت شيرين حرکات
کز سر جان و جهان دست فشان برخيزم
گر چه پيرم تو شبي تنگ در آغوشم کش
تا سحرگه ز کنار تو جوان برخيزم
روز مرگم نفسي مهلت ديدار بده
تا چو حافظ ز سر جان و جهان برخيزم

تفسیر اول فال
از فرصت هایی که برای شما پیش می آید کمال استفاده را بکنید و قدر لحظه های زندگی را بدانید تا بعدا دچار پشیمانی و حسرت نشوید.
اراده و عزم عالی دارید، کافیست از موقعیت های خوب استفاده کرده و همچنان امید خود را حفظ کنید تا به اهداف خود دست پیدا کنید. به پروردگار توکل کنید و با بزرگان و افراد باتجربه مشورت کنید.

تفسیر دوم فال
تا وقتی که زمان و فرصت داری از موقعیت‌های پیش روی خودت استفاده کن. این موقعیت‌ها می‌توانند تو را به هدفت بسیار نزدیک کنند. از اراده کافی برخوردار هستی پس ناامید نباش. به خدا توکل کن و با مشورت در کارها، موفقیت خود را تضمین کن.

غزل شماره ۳۳۶ حافظ به احتمال بسیار زیاد اواخر عمر حافظ سروده شده است. شاعر خود را طایر قدس دانسته و با شیخ عطار هم‌عقیده می‌داند. حافظ می‌گوید اگر مژده وصل یار را به من برسانند، جان فدا خواهم کرد. پرنده بهشتم که از دامگه جهان به سوی وطن برمی‌خیزم. هرگاه مرا بنده خودت بخوانی، من اگر سرور جهان هم باشم، آن را رها می‌کنم