Κουβέντα να γίνεται - Πόλη για όλους: Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας ΑμεΑ στην Ιεράπετρα

Ακούστε την εκπομπή «Κουβέντα να γίνεται» ζωντανά κάθε Σάββατο 10.30 – 12.30 στο Ράδιο Λασίθι 92,3 Ιεράπετρα ή μέσα από τους συνδέσμους http://onradio.gr/player/?id=254 ή
https://live24.gr/radio/generic.jsp?s...

Η σελίδα της εκπομπής στο facebook:
  / kouventanaginetaiplanet  

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, που τιμάται στις 3 Δεκεμβρίου, ο Σύλλογος ΑμεΑ Ιεράπετρας «Γεώργιος Σουργιαδάκης» και το 4ο Δημοτικό Σχολείο Ιεράπετρας ενώνουν δυνάμεις σε μια μεγάλη δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης στην κεντρική πλατεία της πόλης. Για το περιεχόμενο και τη σημασία της δράσης μίλησαν στην εκπομπή «Κουβέντα να γίνεται» με τη Μαρία Τροχοπούλου και τη Δήμητρα Πανάγου, η Πρόεδρος του Συλλόγου, Κατερίνα Σουργιαδάκη, και η Υποδιευθύντρια και εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ιεράπετρας, Ερωφίλη Μαρινάκη.

Η συνεργασία ξεκίνησε το καλοκαίρι, μέσα από την επιθυμία του σχολείου να συνδεθεί ξανά με τον σύλλογο και να αναδείξει στα παιδιά τι σημαίνει πραγματική προσβασιμότητα και συμπερίληψη. Από τότε ξεκίνησε η οργάνωση μιας δράσης με εκπαιδευτικό και βιωματικό χαρακτήρα.
Όπως τόνισαν, στόχος δεν είναι να παρουσιαστούν τυπικές προσεγγίσεις, αλλά να κατανοήσουν οι μαθητές στην πράξη πώς η πόλη μπορεί ή δεν μπορεί να εξυπηρετήσει έναν πολίτη με αναπηρία.

Την Τετάρτη 3/12 από τις 10:00 έως τις 11:30, σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Ιεράπετρας θα συμμετάσχουν σε μια βιωματική δράση στην Πλατεία Ελευθερίας. Οι μαθητές θα αξιολογήσουν καταστήματα και σημεία της πόλης, ανακαλύπτοντας σε τι βαθμό είναι προσβάσιμα, αν διευκολύνουν την κίνηση, αν επιτρέπουν σε ένα άτομο με αναπηρία να εξυπηρετηθεί και αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια. Η δράση θα πλαισιωθεί από ενημερωτικό υλικό, παρεμβάσεις σε εμπορικά καταστήματα και τη στήριξη του Δήμου, του Εμπορικού Συλλόγου και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Η Κατερίνα Σουργιαδάκη αναφέρθηκε στην εξέλιξη των υποδομών από το 1997 μέχρι σήμερα. Παρά τις σημαντικές βελτιώσεις σε πεζοδρόμια και ράμπες, η καθημερινή εμπειρία για ένα άτομο με αναπηρία παραμένει απαιτητική. Η παράνομη στάθμευση σε ράμπες και θέσεις ΑμεΑ αποτελεί μια από τις πιο συχνές και προβληματικές συμπεριφορές. Πολλά παλιά κτίρια παραμένουν απρόσιτα λόγω έλλειψης χώρου για εγκατάσταση υποδομών, ενώ αρκετά καταστήματα, ακόμη και όταν διαθέτουν ράμπα, δεν είναι πρακτικά προσβάσιμα. Η πρόσβαση σε χώρους πολιτισμού και ψυχαγωγίας στην πόλη εξακολουθεί να είναι περιορισμένη, ενώ απουσιάζουν δομές απογευματινής απασχόλησης για άτομα με αναπηρία, αφήνοντας πολλές οικογένειες χωρίς υποστήριξη.
Ο σύλλογος ετοιμάζει νέα καμπάνια με ειδικά αυτοκόλλητα για οχήματα που κλείνουν ράμπες, με στόχο να υπενθυμίσει με άμεσο τρόπο σε οδηγούς και επισκέπτες ότι η προσβασιμότητα είναι δικαίωμα, όχι παραχώρηση.

Ένα σημαντικό σημείο της συζήτησης ήταν ότι ο Δήμος ζήτησε από την Πρόεδρο του Συλλόγου τη γνώμη της για το Seatrac και για πιθανές παρεμβάσεις προσβασιμότητας στις παραλίες της Ιεράπετρας. Η ίδια επεσήμανε πως η πρόσκληση αυτή αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα, καθώς δείχνει ότι ο Δήμος αρχίζει να αναγνωρίζει τον Σύλλογο ως θεσμικό συνομιλητή σε θέματα που αφορούν τους πολίτες με αναπηρία. Το γεγονός ότι ζητείται πλέον επίσημα η άποψη του Συλλόγου σηματοδοτεί μια αλλαγή κουλτούρας και μια πιο συμμετοχική διαδικασία στη λήψη αποφάσεων.

Η Ερωφίλη Μαρινάκη υπογράμμισε ότι η προσβασιμότητα δεν περιορίζεται στις υποδομές. Ένα σχολείο είναι πραγματικά συμπεριληπτικό όταν οι μαθητές κατανοούν τις ανάγκες των συμμαθητών τους και αναπτύσσουν στάσεις σεβασμού, συνύπαρξης και αλληλοϋποστήριξης. Το 4ο Δημοτικό Σχολείο έχει επενδύσει ιδιαίτερα σε αυτή τη νοοτροπία, επιδιώκοντας να διαμορφώσει πολίτες που αντιλαμβάνονται την ισότητα ως αυτονόητη.
Την ίδια στιγμή, η περσινή καταγραφή των σχολικών χώρων από τον Σύλλογο ανέδειξε ότι αρκετές σχολικές μονάδες στην πόλη εξακολουθούν να στερούνται βασικής πρόσβασης, κάτι που έχει ήδη μεταφερθεί στους αρμόδιους φορείς.

Στο τέλος της συζήτησης, η Κατερίνα Σουργιαδάκη διατύπωσε μια καθαρή εικόνα για το πώς πρέπει να μοιάζει μια πόλη που σέβεται όλους τους πολίτες της. Μια πόλη όπου κάθε άνθρωπος μπορεί να κινηθεί χωρίς εμπόδια, όπου οι υπηρεσίες και οι χώροι ψυχαγωγίας είναι προσβάσιμοι, όπου η διαφορετικότητα δεν γεννά οίκτο αλλά ίσους όρους συμμετοχής. Μια πόλη όπου δεν χρειάζεται η παρουσία αμαξιδίου για να σεβαστεί κάποιος μία ράμπα και όπου η καθημερινότητα διαμορφώνεται με τρόπο που επιτρέπει σε όλους να ζουν με αξιοπρέπεια.
Η προσέγγιση αυτή, όπως ξεκαθάρισε, δεν είναι θεωρητική. Είναι πρακτικό ζήτημα ποιότητας ζωής και δείκτης πολιτισμού. «Η προσβασιμότητα αφορά όλους», τον ηλικιωμένο, τον γονιό με καρότσι, τον άνθρωπο που κάποια στιγμή στη ζωή του ίσως χρειαστεί υποστήριξη, τόνισε, υπενθυμίζοντας πως οι ανάγκες αυτές δεν είναι μακρινές και πολλές φορές εμφανίζονται ξαφνικά στη ζωή κάθε οικογένειας.

Μ. Τροχοπούλου – Δ. Πανάγου