Dlaczego krytyczne myślenie zanika – wzrost zbiorowej głupoty

Czy czujesz, że świat pędzi zbyt szybko? Że twój umysł nie jest już tak spokojny jak kiedyś i nie masz czasu, aby przemyśleć naprawdę ważne kwestie? Ten film jest jak lustro. To wezwanie dla tych, którzy nadal czują – nawet jeśli nie do końca – że coś jest nie tak. Którzy intuicyjnie wyczuwają, pośród całego tego zgiełku, że lucidność jest poświęcana w imię szybkości. Nie oferujemy tutaj gotowych odpowiedzi. Oferujemy odwagę myślenia. Ponieważ myślenie boli. Myślenie zdziera maski. Myślenie dezorganizuje to, co strach chce utrzymać w nienaruszalności.

Żyjemy w imperium rozproszenia uwagi. Nasza uwaga została porwana, nasza ciekawość oswojona, nasze wątpliwości uciszone. Zostaliśmy wychowani do posłuszeństwa, wyszkoleni do reagowania, uwarunkowani do powtarzania. Informacja stała się środkiem znieczulającym. Wiedza stała się sloganem. A krytyczne myślenie – ten buntowniczy akt patrzenia na świat własnymi oczami – stało się niebezpieczne. W końcu ten, kto zbyt dużo myśli, zbyt wiele widzi. A ten, kto zbyt wiele widzi, stanowi zagrożenie. Ale nie ma jasności bez bólu. Nie ma wolności bez zerwania. Pytanie brzmi: czy jesteś gotowy, aby przejść przez ten dyskomfort?

Ponieważ przebudzenie to coś więcej niż wiedza. To odwaga. To utrzymywanie ciszy między wątpliwością a odpowiedzią. To porzucenie bezpieczeństwa plemienia, komfortu pewności, dopaminy wynikającej z akceptacji. Przebudzony umysł to rewolucja, która zaczyna się w środku – bez krzyków, bez flag, bez widowni. Tylko intymna konfrontacja między tym, co powiedziano ci, że jest prawdą, a tym, co zaczynasz teraz kwestionować. I być może w tym momencie zdasz sobie sprawę, że myślenie to nie tylko prawo. To obowiązek. Święty akt. I właśnie do tego ten film zaprosi cię, abyś powrócił.