Πανηγύρι στη Βίτσα Ζαγορίου- δρώμενο από την Ένωση Ηπειρωτών Αχαρνών

Η χορευτική ομάδα της Ένωσης Ηπειρωτών Αχαρνών παρουσίασε ένα χορευτικό δρώμενο αφιερωμένο στο παραδοσιακό πανηγύρι του δεκαπενταύγουστου στην Βίτσα Ζαγορίου. Το δρώμενο έλαβε χώρα στην ετήσια κοπή πίτας της Ένωσης μας την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου στην αίθουσα δεξιώσεων ''Αίγλη'' στην Πάρνηθα. Ακούγονται τα τραγούδια: Εβραϊκή, Θα πάω μες την αραπιά, Παλαμάκια, Καπέσοβο, Σ'άφήνω την καλονυχτιά, Ξεχωρίσματα.
Επιμέλεια-διδασκαλία: Θεοφάνης Μεντής
Συμμετείχαν οι μουσικοί: Τάσος Μαγκλάρας-κλάρινο
Αλέξανδρος Μαγκλάρας-ντέφι, Νίκος Χαλκιάς-λαούτο, Λουάν Χοσέ-βιολί. Καθώς και οι τραγουδιστές Χρήστος Πότσης και Θωμάς Κυρίτσης.
Λίγα λόγια για το δρώμενο:
15 Αυγούστου στην Βίτσα... Το πανηγύρι ξεκινάει πάντα με μοιρολόι, αφιερωμένο σε αυτούς που δεν είναι εδώ...αυτοσχεδιασμός, όπως είναι όλα τα μοιρολόγια. Η μελωδία του είναι ταραγμένη και ορισμένες φορές, αν η εκτέλεση είναι πολύ καλή, το μοιρολόι μπορεί να "ξεδιαλύνει πράγματα μέσα σου". Οι μουσικοί στην Ήπειρο θεωρούνται κάποιου είδους ψυχολόγοι. Βλέπουν τι είναι "σπασμένο" και προσπαθούν να το φτιάξουν, όπως λέει ένας ντόπιος μουσικός. Τα πανηγύρια είναι ένα λαϊκό τελετουργικό κάθαρσης.
Οι μερακλήδες ξεκινούν τις παραγγελίες. Ο τελετάρχης, που συνήθως ήταν εκλεγμένος από ειδική επιτροπή που οριζόταν από το κοινοτικό συμβούλιο, κρατούσε την σειρά των χορευτών, των οικογενειών και των τραγουδιών προκειμένου να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις. Ο μερακλής που είχε παραγγείλει το τραγούδι πλήρωνε τα όργανα και χόρευε πάντα πρώτος μαζί με τα μέλη της οικογένειας του, ενώ οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι μπορούσαν να πιαστούν στη συνέχεια και να τους συνοδέψουν στο χορό.
Την πρώτη και ή και την δεύτερη μέρα του πανηγυριού συνήθως χόρευαν οι ξένοι (δηλαδή κατά χωριά) και την τελευταία μέρα οι ντόπιοι.
Στο μεσοχώρι του χωριού, κάτω από τον γεροπλάτανο, στον φορτισμένο τόπο του πανηγυριού με μνήμες και συγκινήσεις από ανταμώματα και ξεχωρίσματα, πραγματώνεται το γλέντι ως καθαρτική τελετουργία, ευλαβικά και δυναμικά μαζί, μέχρι να βγει ο ήλιος…
Την σειρά έπαιρνε ο επόμενος στην λίστα, και αφού είχε παραγγείλει, ασήμωνε τα όργανα και η παρέα του χόρευε…
Το πανηγύρι τελειώνει τρεις μέρες αργότερα, μετά τις 10 το πρωί, όταν κάτοικοι και ορχήστρα ανεβαίνουν το λιθόστρωτο καλντερίμι από την πλατεία μέχρι τον κεντρικό δρόμο για να τραγουδήσουν «Τα ξεχωρίσματα». Ένα τραγούδι με το οποίο αποχαιρετιούνται δίνοντας ξανά ραντεβού για την επόμενη χρονιά. Η ευχή του αποχαιρετισμού είναι «και του χρόνου να είμαστε όλοι στο μέτρο» δηλαδή, να μην λείπει κανείς.