Διπλό Μαχαίρι η Αγάπη (Λαϊκό και Έντεχνο στοιχείο)

Ο αφηγητής παλεύει με τη μοναξιά, τη νοσταλγία και τις ανείπωτες λέξεις, ενώ κάθε χορδή φέρνει ζωή στα συναισθήματα.


Διπλό μαχαίρι η αγάπη

Παίξε το μπουζούκι να βρω μια ανάσα.
Μια μέρα να δω, μια μέρα καθαρή.
Μια ανάσα κι απονιά.
Παίξε το μπουζούκι, σαν την καρδιά μου όταν σε βλέπει.
Και μια χορδή να μπει στον παλμό.
Αυτό λέγεται αγάπη, διπλό μαχαίρι
με χαρά και καημό.
________________________________________
Κάθε νύχτα που ξηλώνεται το σώμα,
κάθε σκέψη που βαραίνει το μυαλό,
σε ζητάει σαν τραγούδι δίχως λόγια—
σαν σημάδι που δεν έσβησε καιρό.
Κι όταν παίζω για να φύγει η σιωπή μου,
πάλι πίσω στη μορφή σου θα γυρνώ.
Γιατί η καρδιά μου ξέρει τον ρυθμό σου,
κι ένας πόνος γίνεται γλυκός, σχεδόν.
________________________________________
Διπλό μαχαίρι η αγάπη—
μια πληγή κι ένα φως.
Μια χορδή που αντέχει,
κι ας λυγίζει καμιά φορά στο σωστό.
Διπλό μαχαίρι η αγάπη—
με χαρά και με καημό.
Κι αν το μπουζούκι μου στάζει,
είναι γιατί σ’ αγαπώ.
________________________________________
Λένε πως ο χρόνος όλα τα γιατρεύει,
μα το ψέμα δεν χωράει στην καρδιά.
Ό,τι ζήσαμε, σημάδι πάντα μένει—
όχι βάρος, μα φωτιά που σιγοκαίει σιγανά.
Κι αν καμιά φορά μου λείπεις σαν ανάσα,
σαν φωνή που περιμένω να ακουστεί,
παίζω χορδές που μοιάζουν με τα βήματά σου
και το χθες ξαναγεννιέται στη στιγμή.
________________________________________
Διπλό μαχαίρι η αγάπη—
μια κραυγή κι ένα φιλί.
Σαν το χθες που δεν ξεγράφεται
κι όσα «σ’ αγαπώ» δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Διπλό μαχαίρι η αγάπη—
μα είναι δρόμος αληθινός.
Κι όταν το μπουζούκι μου κλαίει,
είναι που θέλω να ’σαι εδώ.
________________________________________
Παίξε το μπουζούκι, ψάχνω μιαν ανάσα,
μια μέρα καθαρή να σε ξαναδώ.
Κι αν η αγάπη είναι μαχαίρι που πληγώνει,
είναι κι η μόνη που γιατρεύει στο λεπτό.


Double-Edged Love
[Verse 1]
Play the bouzouki, let me catch my breath,
A day to see, a day without regret.
One deep inhale, one exhale of pain,
Play the bouzouki, like my heart when it sees your face again.
And let a string strike straight into my chest,
This is called love, a double-edged quest,
With joy and sorrow in every beat,
A dance of fire where hearts and shadows meet.
________________________________________
[Verse 2]
Each night my body unwinds and bends,
Each thought weighs heavy, never ends.
It calls for you, a song without words,
A sign that lingers, never unheard.
And when I play to silence the night,
I return to your form in the fading light.
My heart knows the rhythm, it won’t forget,
And pain turns sweet, though I might fret.
________________________________________
[Chorus]
Double-edged love, a wound and a flame,
A string that holds, though it bends in the game.
Double-edged love, with joy and with woe,
And if my bouzouki cries, it’s because I love you so.
________________________________________
[Verse 3]
They say time heals all, yet lies remain,
What we lived leaves a mark, not in vain.
It’s not a burden, but a quiet fire,
A longing, a voice, a soft desire.
I play the strings that echo your steps,
And yesterday rises where my memory rests.
________________________________________
[Chorus]
Double-edged love, a cry and a kiss,
Like yesterday that we’ll never dismiss.
Double-edged love, a path that is true,
And when my bouzouki weeps, it cries for you.
________________________________________
[Outro]
Play the bouzouki, I need to breathe once more,
A clear day awaits, like those we had before.
And if love is a knife that cuts deep inside,
It’s also the only thing where hearts can hide.