Doświadczenie z magnesami neodymowymi.

Na początku eksperymentu, magnes neodymowy jest wrzucany do rurki znajdującej się w temperaturze pokojowej. W takich warunkach, magnes swobodnie przesuwa się przez rurkę, generując pole magnetyczne, które przenika przez materiał rurki. Proces ten jest szybki i efektywny, co objawia się krótkim czasem potrzebnym na przelecenie magnesu przez rurkę.

Następnie, rurka z magnesem zostaje umieszczona w mrożarce, aby obniżyć jej temperaturę. Gdy temperatura rurki spada, właściwości magnetyczne materiału rurki i magnesu mogą ulec zmianie. W efekcie, magnes napotyka na większy opór w rurce mrożonej niż w temperaturze pokojowej.

Dlatego, gdy magnes jest wrzucany do rurki w stanie schłodzonym, jego ruch jest bardziej ograniczony przez oddziaływanie pomiędzy polem magnetycznym a materiałem rurki. To prowadzi do wydłużenia czasu potrzebnego na przelecenie magnesu przez rurkę w stanie mrożonym w porównaniu do temperatury pokojowej.

W ten sposób doświadczenie to demonstruje, jak zmiana temperatury może wpływać na interakcje pomiędzy magnesem a rurką oraz na czas, który jest potrzebny na przejście magnesu przez rurkę.