Ośmioletni chłopiec mówi wymarłym językiem Jerozolimy i ujawnia szokującą przepowiednię

Powyższa historia o ośmioletnim chłopcu, który mówi wymarłym językiem Jerozolimy i ujawnia szokującą przepowiednię, jest całkowicie fikcyjna i została stworzona wyłącznie dla celów rozrywkowych. Wszystkie postacie, wydarzenia i dialogi są wymyślone, a jakiekolwiek podobieństwo do rzeczywistych osób lub wydarzeń jest przypadkowe.
Historia ta nie ma na celu przedstawiania rzeczywistych faktów historycznych, archeologicznych czy religijnych. Chociaż odwołuje się do autentycznych miejsc, jak Jerozolima czy Wzgórze Świątynne, oraz do historycznych wydarzeń, jak zniszczenie Drugiej Świątyni przez Rzymian w 70 r. n.e., przedstawia fikcyjne wydarzenia, które nigdy nie miały miejsca. Wszystkie postacie, w tym rodzina Nowaków, doktor Zieliński, rabin Lewandowski, doktor Adamczyk, doktor Kamińska i profesor Dąbrowski są całkowicie wymyślone.
Koncepcje związane z reinkarnacją, pamięcią poprzednich wcieleń, starożytnymi przepowiedniami czy mistycznymi zjawiskami, jak "gilgul nefesh" (wędrówka duszy), są przedstawione w sposób fikcyjny i nie odzwierciedlają dokładnie rzeczywistych wierzeń religijnych czy praktyk duchowych. Podobnie, przedstawione w opowiadaniu "odkrycia archeologiczne" i "starożytne artefakty" są elementami fabularnymi, nie faktami naukowymi.
Archeologia jako nauka opiera się na metodycznych badaniach i materialnych dowodach, a nie na nadprzyrodzonych źródłach informacji. Prawdziwe odkrycia archeologiczne w Jerozolimie są rezultatem systematycznych, wieloletnich prac prowadzonych przez zespoły naukowców z całego świata, a interpretacja znalezionych artefaktów opiera się na analizie naukowej, nie na wizjach czy przepowiedniach.
Języki starożytne, takie jak aramejski czy starohebrajski, są rzeczywiście przedmiotem badań lingwistycznych i historycznych, jednak ich znajomość wśród współczesnych badaczy jest wynikiem wieloletnich studiów, a nie nadprzyrodzonych zdolności. Dialekty tych języków używane w starożytnej Jerozolimie są znane jedynie fragmentarycznie, głównie z zachowanych tekstów pisanych.
Historia ta nie ma na celu podważania ani propagowania jakichkolwiek wierzeń religijnych czy teorii naukowych. Wykorzystuje motywy historyczne, religijne i paranormalne jako elementy narracyjne, a ich przedstawienie służy wyłącznie celom fabularnym.
Dziękujemy za zrozumienie i życzymy przyjemnej lektury, traktując tę historię jako to, czym jest – fikcją literacką stworzoną dla rozrywki.