Κοκκινόγεια (:Kokinóya-Kobalişte) ve Πηγές (:Piyés-Meşe) koyunları Uçuş + Yıldız Tilbe, "Adanalı"

ΤR: Çok iyi Türk arkadaşlarım var, epey Türkçe biliyorum ve hem eski hem de modern Türk kültürünün çeşitli versiyonları ve tezahürlerinden olabildiğince keyif alıyorum. Halkın, Rumların ve Türklerin birbirlerini daha iyi tanımasının ve geçmişte yaşadığımız zorluklara, durumlara ve savaşlara rağmen dostça ve sevgi dolu bir şekilde, iyi komşular olarak ve iş birliği içinde yaşamamızın çok iyi olacağına inanıyorum. Umarım bunlar bir daha asla tekrarlanmaz. 1923'teki zorunlu nüfus mübadelesiyle (göç) ilgili olarak, bunun hem Rumlar hem de Türkler için büyük bir yara ve kayıp olduğunu söyleyebilirim. Belki Rumlar için biraz, hatta daha fazlası için, çünkü göç eden çok daha fazla insan vardı ve o topraklarda Türklere kıyasla çok daha uzun, binlerce yıl yaşadık. Ayrıca mübadele sırasında çok daha fazla can kaybı ve başka birçok trajik olay yaşadık. Ancak yine de zorunlu göç deneyimi aynıdır. İşte bu yüzden, tıpkı benim Türkiye'de dedelerimin topraklarına gittiğim gibi, dedelerinin topraklarına gelen birçok Türk'e sempatiyle bakıyorum.
Burada birkaç basit şey ekleyeceğim. Mübadele edilen Rumların nüfusu yaklaşık 1.220.000 iken, Müslümanların nüfusu yaklaşık 400.000'di. Konstantinopolis'teki 120.000 Rum Hristiyan ve Batı Trakya'daki 100.000 Müslüman bu mübadelenin dışında bırakıldı. Bu Müslümanların hepsi Türk değildi, Romanlar da vardı ve birçoğu Pomak'tı ve hala da Pomak'tır. Bugün Yunanistan'da 120.000 Müslüman yaşıyor ve burada refah içinde yaşamaya devam ediyorlar. Türkiye'de ise İstanbul, İmroz ve Bozcaada'da çoğunluğu yaşlılardan oluşan sadece 2.500 Rum kaldı. Türk devleti, 1955 ile 1963 yılları arasında onları çeşitli ve çok sert yöntemlerle Türkiye'den kovdu ve zorla göç ettirdi. Türkiye'de bunu bilen çok kişi var mı bilmiyorum. Bilmeleri iyi olur.

GR: Έχω πολλούς και πολύ καλούς Τούρκους φίλους, γνωρίζω αρκετά τούρκικα και απολαμβάνω, όσο μπορώ, τον παλιότερο αλλά και το σύγχρονο τουρκικό πολιτισμό, στις διάφορες εκδοχές και εκφάνσεις του. Πιστεύω θα ήταν πολύ καλό να γνώριζε καλύτερα ο ένας λαός τον άλλο, οι Έλληνες τους Τούρκους και αντίστροφα, και να ζούσαμε φιλικά και αγαπημένα, σαν καλοί γείτονες, και συνεργαζόμενοι, παρόλες τις δυσκολίες τα καταστάσεις και τους πολέμους που ζήσαμε στο παρελθόν. Ελπίζω αυτά να μην χρειαστεί ποτέ να επαναληφθούν. Σε σχέση με την αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών (μετανάστευση) του 1923, λέω ότι ήταν μια μεγάλη πληγή και απώλεια, τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Τούρκους. Ίσως για τους Έλληνες λίγο έως αρκετά περισσότερο, γιατί ήμασταν πολλοί περισσότεροι που εκπατριστήκαμε και ήμασταν σε εκείνα τα εδάφη για πολύ πολύ περισσότερο χρόνο, για πολλές χιλιετίες, σε σχέση με τους Τούρκους. Επίσης, κατά την διάρκεια της ανταλλαγής βιώσαμε πολύ περισσότερες απώλειες ζώων και σωρεία άλλων τραγικών γεγονότων. Αλλά παρόλα αυτά το βίωμα του αναγκαστικού εκπατρισμού είναι το ίδιο. Γι’ αυτό βλέπω με συμπάθεια πολλούς Τούρκους που έρχονται στα εδάφη των παππούδων τους, όπως και εγώ πηγαίνω στα εδάφη των παππούδων μου στην Τουρκία.
Θα συμπληρώσω εδώ κάποια απλά πράγματα. Ο πληθυσμός των Ελλήνων που ανταλλάχτηκαν ήταν ~1.220.000, ενώ των μουσουλμάνων ως 400.000. Από αυτήν την ανταλλαγή εξαιρέθηκαν 120.000 Έλληνες χριστιανοί στην Κωνσταντινούπολη και 100.000 Μουσουλμάνοι στη Δυτική Θράκη. Δεν ήταν όλοι αυτοί οι Μουσουλμάνοι Τούρκοι, ήταν και Ρομά και πολλοί ήταν, και είναι, Πομάκοι. Σήμερα, υπάρχουν 120.000 από αυτούς τους Μουσουλμάνους στην Ελλάδα και εξακολουθούν να ζουν και να ευημερούν εδώ. Στην Τουρκία, την ίδια στιγμή, μόνο 2.500 Έλληνες, κυρίως υπερηλικες, παραμένουν στην Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο. Το τουρκικό κράτος τους απέλασε από την Τουρκία μεταξύ 1955 και 1963 χρησιμοποιώντας διάφορες πολύ σκληρές μεθόδους, εξαναγκάζοντάς τους να φύγουν κακήν κακώς. Δεν ξέρω αν πολλοί άνθρωποι στην Τουρκία το γνωρίζουν αυτό. Καλό θα ήταν να το μάθουν.