Upokorzył mnie na weselu mojej siostry, a moi rodzice tylko się śmiali. Ale gdy wróciłam potem...

Upokorzył mnie na weselu mojej siostry, a moi rodzice tylko się śmiali. Ale gdy wróciłam potem...

– Dlaczego nie możesz być tak piękna jak ona? – rzucił Bartek na tyle głośno, by usłyszał to cały stolik.

Słowa te uderzyły we mnie jak fizyczny cios, ostry i niespodziewany w środku czegoś, co miało być radosną uroczystością. Siedziałam na weselu mojej siostry w Poznaniu, otoczona rodziną i gośćmi ubranymi w swoje najlepsze stroje, patrząc, jak mój mąż gestykuluje w stronę Klaudii w jej oszałamiającej białej sukni. Świece w stroikach migotały, rzucając ciepłe cienie na elegancką zastawę. Zespół grał w tle coś miękkiego i romantycznego, pary kołysały się na parkiecie, a mój mąż właśnie niekorzystnie porównał mnie do mojej własnej siostry w dniu jej ślubu, przy wszystkich ludziach, którzy liczyli się w moim życiu.

Moja matka zaśmiała się pierwsza. To był ten ostry, lekceważący śmiech, który słyszałam przez całe życie. Ten, który poprzedzał każdy komentarz mający na celu pokazanie mi mojego miejsca w szeregu.

– Przynajmniej dobrze zarabia – powiedziała, klepiąc ojca po ramieniu z porozumiewawczym uśmiechem. – Inaczej byłaby dla wszystkich bezużyteczna.

Ojciec zachichotał, kiwając głową, jakby była to najbardziej rozsądna obserwacja na świecie. Jakby sprowadzanie własnej córki do jej wkładu finansowego było w pełni akceptowalnym tematem rozmowy przy stole na rodzinnym weselu. Jakbym nie siedziała tuż obok, słysząc każde słowo.

Nazywam się Magda. Mam 31 lat i pracuję jako starsza księgowa w Grupie Travala, średniej wielkości firmie produkcyjnej, gdzie przez ostatnie 8 lat budowałam swoją karierę dzięki determinacji i niezliczonym nadgodzinom. Jestem dobra w tym, co robię. Awansowałam trzy razy. Zarządzam sześcioosobowym zespołem, który mnie szanuje i ufa moim osądom. Moje oceny pracownicze konsekwentnie chwalą moje zdolności analityczne i umiejętności przywódcze. Ale siedząc przy tym stole, słuchając męża i rodziców śmiejących się moim kosztem, nic z tego nie wydawało się mieć znaczenia. Żadne z moich osiągnięć nie mogło mnie osłonić przed swobodnym okrucieństwem ludzi, którzy rzekomo mieli mnie kochać.

Rozejrzałam się po pięknie udekorowanej sali weselnej, próbując zakotwiczyć się w szczegółach. Kryształowe żyrandole rzucały ciepłe światło na stoły przykryte obrusami w kolorze kości słoniowej. Świeże kwiaty zdobiły każdą powierzchnię, a ich słodki zapach mieszał się z aromatem serwowanych dań. Lokal był jednym z najbardziej prestiżowych w mieście, a każdy element został starannie dobrany, by stworzyć atmosferę elegancji i święta. Moja siostra nie szczędziła wydatków, a nasi rodzice z radością się dołożyli, tak jak dołożyli się do wkładu własnego na jej dom, jej samochodu, jej czesnego na studiach podyplomowych.

Klaudia zawsze była złotym dzieckiem, tą piękną, tą, która zasługiwała na inwestycje, bo oczywiste było, że przyniesie zyski. Ja byłam tylko tą praktyczną, planem awaryjnym. Sama opłaciłam swoje studia, pracując na dwa etaty i ciągnąc pełen program zajęć. Uciułałam każdy grosz na kaucję za mieszkanie. Kiedy wychodziłam za mąż 3 lata temu, rodzice dali nam kartkę z 500 złotymi w środku i powiedzieli, że mają nadzieję, iż będziemy szczęśliwi. To był zakres ich inwestycji w moją przyszłość. Wesele Klaudii miało budżet, który mógłby spłacić mój kredyt studencki dwukrotnie i jeszcze zostałoby na wkład własny na skromny dom.

Lubisz szokujące historie o rodzinnej zemście? To twoje ostatnie przystanie.
Zasubskrybuj
Włącz dzwoneczek i nie przegap ostatecznego zwrotu akcji!

O TYM KANALE
Zemsta z Kasią przedstawia historie zemsty, opowieści, rodzinne dramaty, historie rodzinnej zemsty, dramatyczne historie, opowieści o zemście i rodzinnych konfliktach.

#ZemstazKasią #historierodzinnejzemsty #rodzinnedramaty #rodzinnazemsta #ostatecznazemsta