Արմենի կինը դավաճանեց նրան՝ Եղբոր հետ։ Ամուսնու պատիժը սшրսшփելի էր

Արմենը նստած էր՝ ձեռքերը ծալած ծնկներին, հայացքը հառած պատուհանից այն կողմ՝ դեպի խավարը: Նրա դեմքը հանգիստ էր, գրեթե չափից դուրս հանգիստ: Բայց եթե մոտենայիք, կտեսնեիք, որ նրա աչքերում ինչ-որ բան կա՝ սառը, անշարժ, կարծես սպասում էր: Հյուրասենյակի մյուս ծայրում Լիլիթը կանգնած էր՝ հեռախոսը ձեռքին: —«Դե լավ, ես հետո կզանգեմ», - ասաց նա՝ ձայնը մեղմացնելով, և հայացքը գցեց Արմենի վրա: Նա չէր շարժվում: Չէր էլ նայում:
Լիլիթը ժպտաց՝ կարծես համոզված, որ ամեն ինչ իր վերահսկողության տակ է: Բայց նա չգիտեր: Չգիտեր, որ Արմենը լսում էր: Ոչ միայն նրա ծիծաղը, այլ ամեն ինչ: Ամեն ինչ սկսվել էր վթարից հետո:

"This story, this work is of a fictional nature. All characters and events are fictional, and the story is created solely for artistic purposes."

Բոլոր կերպարներն ու դեպքերը հորինված են, իսկ պատմությունը ստեղծվել է բացառապես գեղարվեստական նպատակներով։»