ΧΟΡΟΣ ΠΑΠΠΙΣΙΟΣ ΣΟΥΦΛΙΟΥ

ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΥ ΑΝΤΑΜΩΜΑΤΟΣ ΚΑΘ΄ΟΤΙ ΣΥΜΠΕΡΙΕΛΗΦΘΗ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΑΠΠΙΣΙΟΥΣ ΣΟΥΦΛΙΟΥ
Είναι χορός του γάμου, κλειστός –τελετουργικός. Χορεύονταν την Πέμπτη στις γίκνες από ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες , σόϊ της νύφης και του γαμπρού σε ξεχωριστό χώρο από τους νέους(εξ΄ου και παππίσιους).Χορεύεται απ΄τα ζνάρια!!!(ΟΧΙ ΣΤΑΥΡΩΤΑ)
Θλυκωτός από τα δάκτυλα γίνονταν αναγκαστικά, όταν υπήρχε αρκετός κόσμος-λόγω του περιορισμένου χώρου των σπιτιών, αφού οι γάμοι γίνονταν το Χειμώνα .Γ ι΄αυτό τον βλέπουμε να χορεύεται και θλυκωτά από τα χέρια..Χορεύεται σε κύκλο, δεν περπατιέται... με έντονα πατήματα - καθαρά και όχι στις μύτες , έτσι ώστε να μπορεί το σώμα να πετιέται στο επόμενο βήμα και όχι να περπατιέται(-δυσκαμψια ηλικιωμένων). Ο κύκλος ανοιγοκλείνει μέσα-έξω, σαν λουλούδι , το αριστερό πόδι πατάει με όλο το πέλμα και όχι με τις μύτες για να γέρνει ομοιόμορφα το σώμα όλων των χορευτών μέσα –εξω , χωρίς να γέρνει το κεφάλι.
Χορεύονταν ως επί το πλείστον τραγουδιστά με επαναλαμβανόμενες στροφές (δίνω-παίρνω)και αν το σόϊ ήταν πλούσιοι, με συνοδεία βιολιού.
ΣΤΙΧΟΙ
Ατ΄αμαν παλληκάρι 12 χρουνών
στα σίδηρα πατούσα κι έβγαζα νιρό
στα μάρμαρα πατούσα κι κουρνιάχτιζαν
Γινίτσαρου μι πήραν πέρα στη Φραγκιά
να μάθου του δουξάρι κι τουν πόλιμου
ουδε δουξάρι μανάθαν, ούδει πόλιμου
μόν μάθα την αγάπη την παντέρημη
ΣΗΜ: ο στίχος : κι τ άλουγό μου ήταν πινταϊτικο τραγουδιόταν σε χωριά της Αν. Θράκης, αλλα σε άλλο είδος γίκνας και όχι σε παππίσιου . Ο παππίσιος Σουφλίου τραγουδιέται χωρίς τον παραπάνω στίχο, κι αυτή είναι η διαφορά!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΙΤΙΑΚΟΥΔΗ