Turcy ogłosili ŚMIERĆ SOBIESKIEGO. Po 2 DNIACH przyszła NAJKRWAWSZA ZEMSTA epoki!

Po zwycięstwie pod Wiedniem Europa wierzyła, że wojna z Osmanami dobiegła końca. Tymczasem prawdziwy dramat rozegrał się kilkanaście dni później nad Dunajem. W Parkanach polskie wojska, prowadzone przez hetmana Bidzińskiego, wpadły prosto w turecką zasadzkę. W wąskich uliczkach miasteczka husaria nie mogła się rozpędzić, a janczarzy zasypali Polaków ogniem. W krótkim czasie elita jazdy Rzeczypospolitej została rozbita, a sam Jan Trzeci Sobieski ledwo uszedł z życiem, uciekając przez pola kukurydzy. Zaginął jego syn Jakub, a Osmanowie ogłosili światu śmierć polskiego króla, wysyłając do Stambułu wieść o wielkim triumfie.
W obozie tureckim świętowano — jednak tylko przez dwie doby. Sobieski, odzyskawszy syna i otrząsnąwszy się z klęski, przygotował perfekcyjną odpowiedź. Piątego dnia października roku tysiąc sześćset osiemdziesiątego trzeciego uderzył na Parkany ponownie, tym razem z pełnym rozpoznaniem, artylerią w centrum i husarią ustawioną idealnie na skrzydłach. Szarża zmiażdżyła osmańskie pozycje, a spahisi uciekali w stronę Dunaju, który szybko spłynął krwią pokonanych.
W ciągu czterdziestu ośmiu godzin Sobieski przeszedł drogę od króla uznanego za martwego do wodza, który zadał Turkom jedną z najcięższych klęsk XVII wieku. Parkany nie były jedynie epizodem — były punktem, w którym złamała się potęga osmańska na północ od Dunaju i ostatecznie przesądzony został wynik całej kampanii.

Źródła

Jan Długosz, Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego

Władysław Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej

Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów

R. Frost, The Northern Wars

Źródła tureckie: kroniki Silahdara Mehmeda Aği