นิทานเจ้าเกาลัดนักสำรวจขนปุยน้อยผู้กล้าหาญ

เกาลัดเป็นลูกแมวตัวน้อยสีขาวปนเทา ขนฟูหนานุ่มเหมือนก้อนเมฆน้อย ๆ ที่เพิ่งตกลงมาบนพื้น เมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่าง เกาลัดตัวจิ๋วก็ตื่นขึ้นมาด้วยการยืดแข้งยืดขาจิ๋ว ๆ อย่างน่ารัก
เกาลัดชอบนอนบนผ้าห่มนุ่ม ๆ ใกล้หน้าต่าง มันมองเห็นโลกภายนอกที่เต็มไปด้วยเสียงนกจิ๊บ ๆ และใบไม้ไหว ๆ วันนี้เกาลัดตัวน้อยรู้สึกว่ามีบางอย่างที่น่าสนใจเป็นพิเศษรออยู่... บางอย่างที่ซ่อนอยู่ใน กล่องปริศนา ที่เจ้าของเพิ่งนำเข้ามาวางในห้องนั่งเล่น
เกาลัดกระโดดลงจากผ้าห่มอย่างกระตือรือร้น ด้วยขาหน้าป้อม ๆ สั้น ๆ มันเดินดุ๊กดิ๊กไปที่ห้องนั่งเล่น หัวใจดวงเล็กเต้นตึกตัก เพราะกล่องใบนี้ดูใหญ่โตมโหฬารสำหรับมันเหลือเกิน!
กล่องทำจากกระดาษแข็งสีน้ำตาล มีเทปปิดแน่น แต่... เกาลัดสังเกตเห็นรอยขาดจิ๋ว ๆ ที่มุมกล่อง มันใช้จมูกเล็ก ๆ ดมฟุดฟิด ๆ พยายามหาข้อมูล (กลิ่น) แต่ไม่มีกลิ่นอะไรคุ้นเคยเลย มีแต่กลิ่น 'ความใหม่' ที่กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเจ้าเหมียวตัวน้อย
เกาลัดใช้ความสามารถพิเศษของลูกแมว... การตะกายแบบไม่ยอมแพ้! มันใช้กรงเล็บเล็ก ๆ เกี่ยวเข้ากับขอบกล่อง ค่อย ๆ ฉีกรอยขาดให้กว้างขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดรูเล็กพอให้หัวจิ๋ว ๆ ของมันลอดเข้าไปดูได้
เมื่อหัวของเกาลัดมุดเข้าไปในกล่องได้สำเร็จ ดวงตากลมโตสีอำพันของมันก็เบิกกว้าง! ข้างในเต็มไปด้วย... กระดาษที่ถูกยับเป็นก้อนเล็ก ๆ! และที่สำคัญกว่านั้น... มี ของเล่นรูปปลาหมึก ตัวใหม่สีสดใสซ่อนอยู่ตรงกลาง!
เกาลัดไม่รอช้า มันใช้เท้าตะปบก้อนกระดาษเหล่านั้นอย่างสนุกสนาน มันกระโดดเข้าไปในกล่องแล้วทำเสียง "เมี้ยว! ฟี้!" (เสียงลูกแมวเล่นของเล่น) มันม้วนตัวไปมากับกระดาษยับ ๆ พวกนั้นอย่างมีความสุข ราวกับเป็นเจ้าหญิงที่เพิ่งค้นพบขุมสมบัติล้ำค่า
กล่องกระดาษแข็งที่ว่างเปล่ากลายเป็น ป้อมปราการ ที่ดีที่สุดของเกาลัด มันคาบปลาหมึกของเล่นตัวใหม่ไว้ในปากอย่างภาคภูมิใจ
หลังจากเหนื่อยจากการสำรวจและทำลายล้างสมบัติกระดาษ เกาลัดก็คลานออกจากกล่องอย่างช้า ๆ มันเดินดุ๊กดิ๊กกลับไปที่ผ้าห่มนอนริมหน้าต่างอีกครั้ง มันยังคงคาบปลาหมึกของเล่นตัวโปรดไว้ไม่ห่าง
แสงแดดยามบ่ายเริ่มอ่อนลง เกาลัดขดตัวเป็นก้อนกลม ๆ หนุนหัวกับของเล่นตัวใหม่ มันหลับตาลงอย่างสบายใจ พร้อมความฝันถึงการผจญภัยครั้งใหม่ที่รออยู่ในวันพรุ่งนี้... อาจจะเป็นการตามล่าฝุ่นใต้โซฟา หรือการพยายามจับเงาที่วิ่งหนีตลอดเวลา!
และเกาลัดตัวน้อยก็รู้ว่า... ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน กล่องกระดาษแข็ง ก็จะยังคงเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลกสำหรับมันเสมอ